The experience battle

--> Product quality, desirability and price are all now taken as read; what consumers are looking for now is an experience – something that’s memorable and ideally photographable from the product itself, or from the process of buying or using it. 

Technology can all help brands stand out here, by removing points of potential pain, so smoothing the customer journey, or by adding excitement to the experience.

Augmented reality (AR) is one way that leading brands are delivering on experience – technology that’s more accessible now that Apple and Google have both unveiled developer toolkits.

For many consumers, their first experience of AR was with the game Pokémon Go, but it’s retail brands that are among the fastest adopters of this technology now.

Gap, Zara and Neiman Marcus are among the apparel brands experimenting with in-store mirrors that allow shoppers to superimpose clothing over their reflection.

US home improvement chain Lowe’s has launched an in-store navigation app that allows users to better navigate stores and access product information.

And in Shanghai, augmented reality permeates the Starbucks Roastery. Both the Roastery app and Alibaba’s Taobao app reveal the entire “bean to cup” story of Starbucks coffee as visitors point their phones at features around the store.

There’s also a gamification element that further adds to the experience: as people move around, they unlock virtual badges that enable them to earn a customised Roastery filter, which they can share on social media.

Κέρδη και σκοπός - Νέα επιχειρηματικά μοντέλα.

Οι νέοι επιχειρηματίες θέλουν να βγάζουν χρήματα, πλέον όμως θέλουν να κερδίζει και το κοινωνικό σύνολο. Ετσι, τα άτομα και οι επιχειρήσεις ασχολούνται όλο και πιο ενεργά με την αντιμετώπιση παγκόσμιων καθώς και τοπικών προκλήσεων προσπαθώντας να κάνουν τη διαφορά. Σε πολλούς οργανισμούς, ο απώτερος Σκοπός παίζει ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση της καθημερινής ατζέντας, η οποία αντανακλάται σε δράσεις που δίνουν έμφαση στο κέρδος του κοινωνικού συνόλου –με άλλα λόγια αυξάνονται οι οργανισμοί που δίνουν έμφαση στην κοινωνική ευθύνη. Παράλληλα, υπάρχει μια νέα γενιά επιχειρηματιών που δημιουργούν εταιρείες που συνδυάζουν το σκοπό και το κέρδος. Αυτοί αναλαμβάνουν επιχειρηματικές δραστηριότητες που δημιουργούν ταμειακές ροές για τη χρηματοδότηση μακροπρόθεσμων σχεδίων που σκοπό έχουν να επιστρέψουν αξία (χρήματα ή υπηρεσίες) προς την κοινωνία. Στην Αμερική οι επιχειρήσεις αυτές ονομάζονται Β-Corporations, το φαινόμενο βέβαια είναι παγκόσμιο.

Νέοι, "κοινωνικά συνειδητοποιημένοι" επιχειρηματίες ξεφυτρώνουν από παντού και μέσω καινοτόμων προσεγγίσεων αποδεικνύουν ότι η παραγωγή κερδών και η δημιουργία κοινωνικών αγαθών μπορούν να πάνε χέρι-χέρι. Παραδείγματα βλέπουμε και σε τοπική και σε παγκόσμια κλίμακα:

ThinkImpact -  η κοινωνική αλλαγή μέσα από τις σχέσεις και τις ιδέες.

Η ThinkImpact είναι μια εκπαιδευτική και ταξιδιωτική εταιρεία που δεν έχει εθελοντές, intern ή προγράμματα ανταλλαγής σπουδαστών ενώ δεν προάγει την εργασία με την παραδοσιακή έννοια. Αντίθετα, επιδιώκει να φέρει σε επαφή φοιτητές με τα μέλη των τοπικών κοινοτήτων στην αγροτική Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Στη συνέχεια αναλαμβάνει την αποστολή των ενδιαφερόμενων φοιτητών στο μέρος της επιλογής και προσφέροντας την εργασία τους, να εξερευνήσουν διαφορετικούς πολιτισμούς, να αντιμετωπίσουν δύσκολες προκλήσεις, να αποκτήσουν εμπειρίες, να δημιουργήσουν σχέσεις με ανθρώπους μιας διαφορετικής κουλτούρας. Επιπλέον η ThinkImpact συνεισφέρει προτείνοντας ιδέες και συμβουλευτικές υπηρεσίες για επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στις χώρες αυτές. Ο οργανισμός ξεκίνησε ως μη-κερδοσκοπική, αλλά πλέον δημιουργεί κέρδη. (Πηγή: New York Times)

Pencils of Promise - ένα μολύβι είναι αρκετό για να αλλάξει μια ζωή.

Από την ίδρυση της Pencils of Promise το 2008, βοήθησε στη δημιουργία πάνω από 200 σχολείων, αλλά η δράση της δεν αφορά μόνο στην κατασκευή των σχολείων. Η οργάνωση εμπλέκει την τοπική κοινότητα, η οποία θα πρέπει να θέσει περίπου το 10-20% της χρηματοδότησης για το έργο. Τις  περισσότερες φορές η κοινότητα συμβάλλει προσφέροντας εργατικά χέρια και υλικά, πραγμα που, όπως λέει και ο ιδρυτής της οργάνωσης, καταστά την κοινότητα υπεύθυνη για το έργο, όπως γίνεται μεταξύ δύο μερών σε μια επιχειρηματική συναλλαγή. (Πηγή: Forbes)

GoodBadUgly - Η αλλαγή στην καταναλωτική συνείδηση του Έλληνα μπορεί να έλθει μόνο από τον ίδιο.

Το Good Bad Ugly είναι ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο σε πρώιμο στάδιο που προσδοκά μια κοινωνική αλλαγή, απαραίτητη για την Ελλάδα. Την συνειδητοποίση του έλληνα καταναλωτή και κατ' επέκταση την βελτίωση των υπηρεσιών και των προϊόντων που προσφέρονται σε αυτόν. Πρόκειται για ένα site και mobile app μέσω των οποίων οι χρήστες μπορούν "να μιλάνε με το αφεντικό" της επιχείρησης κάθε φορά που θέλουν είτε να τον επιβραβεύσουν για την δουλειά που κάνει, είτε να παραπονεθούν για το προϊόν ή την υπηρεσία που τους πρόσφερε. Η επικοινωνία γίνεται μέσω της πλατφόρμας του Good Bad Ugly με τους χρήστες να αξιολογούν με μία από τις 3 επιλογές (good, bad ή ugly) ενώ έπειτα η εταιρεία μπορεί να τους απαντήσει αναλόγως. Αν η απάντηση ικανοποιήσει ή όχι τον χρήστη, τότε αυτός μπορεί να αλλάξει την αξιολόγησή του (π.χ. αν έχει βάλει bad να τον αναβαθμίσει βάζοντας good ή να τον υποβαθμίσει βάζοντας bad). Διαβάστε εδώ το manifesto της ομάδας.

Ello.co - Simple, beautiful & ad-free.

Ένα νέο social media με μια νέα φιλοσοφία. Δεν μαζεύει data για να τα πουλήσει στους διαφημιστές, δεν διαφημίζει. Γίνεται; Γίνεται και οι δημιουργοί το υπογράφουν. Όπως λένε και οι ίδιοι εδώ  "a Benefit Corporation is a new kind of for-profit company that exists to produce a benefit for society as a whole — not just to make money for its investors". Διαβάστε επίσης το δικό τους μανιφέστο εδώ. 

Πέρα από τις αλλαγές στα επιχειρηματικά μοντέλα, μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται και στους τρόπους χρηματοδότησης διαφόρων project που έως τώρα ήταν μόνο οι κρατικές επιχορηγήσεις ή οι ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις. Το crowdfunding έχει αποδειχθεί ένας αποτελεσματικός τρόπος να βρει χρήματα ένας επιχειρηματίας ακόμα και ολόκληρες πόλεις. Δύο τρανταχτά παραδείγματα είναι το Watsi που προσφέρει ιατρική περίθαλψη για τον αναπτυσσόμενο κόσμο και το My ideal city για τα οποία θα γράψουμε σε επόμενο post.

Keep searching.

Σκοπός το κέρδος ή κέρδος ο Σκοπός;

Στον γνωστό καπιταλισμό η οικονομία αποτελείται από άτομα και εταιρείες που λειτουργούν με σκοπό το κέρδος. Παρότι στις μέρες μας διανύουμε ένα εξελιγμένο μοντέλο του καπιταλισμού όπου το κεφάλαιο/μέσα παραγωγής έρχονται πολλές φορές σε δεύτερη μοίρα, μετά από την αξία της πληροφορίας, ο σκοπός δεν έχει αλλάξει. Παραμένει το κέρδος. Ζούμε στην οικονομία της πληροφορίας που μόλις έχει ξεκινήσει.

Κι όμως, παράλληλα με την οικονομία της πληροφορίας βλέπουμε να αναδύεται μια νέα οικονομία που ως κεντρικό σκοπό δεν έχει μόνο το κέρδος αλλά έναν απώτερο, κοινοφελή, σκοπό. Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της νέας οικονομίας, της οικονομίας του Σκοπού, είναι ότι αλλάζει τι κάνουμε (και τι θέλουμε να πετύχουμε) στην επαγγελματική μας ζωή -που ως τώρα ήταν μόνο η παραγωγή κέρδους.

Η οικονομία του σκοπού έχει τις ρίζες της τόσο στους παραδοσιακούς στόχους μιας επιχείρησης όσο και στους στόχους μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης. Αλλά δεν είναι αγώνας για έναν συγκεκριμένο σκοπό, όσο ένας τρόπος ζωής και εργασίας στον οποίο ο απώτερος σκοπός που επιλέγουμε να υπηρετήσουμε διαμορφώνει τις αποφάσεις μας, τη δράση και τον τρόπο που δουλεύουμε.

Όλο και περισσότερες επιχειρήσεις προσανατολίζονται σε αυτή την κατεύθυνση. Ανθρωποι και οργανισμοί ακολουθούν αυτό το μονοπάτι αναπτύσσοντας νέα επιχειρηματικά μοντέλα που αντανακλούν την αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν βάζουν το κέρδος πάνω από όλα. Θέλουν να υπηρετήσουν κι ένα σκοπό, ένα όραμα. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν την εξάπλωση των B Corporatios, υβρίδια κερδοσκοπικών και μη-κερδοσκοπικών εταιρειών, φιλανθρωκαπιταλιστές, κοινωνική επιχειρηματικότητα. Η συνεργασία και η καινοτομία είναι η καρδιά πολλών από αυτές τις επιχειρήσεις παράγοντες που επιτρέπουν σε ανθρώπους με λιγοστά κεφάλαια να κάνουν «μεγάλα πράγματα» ενώ παράλληλα κερδίζουν χρήματα.

Στα επόμενα 2 άρθρα θα εξετάσουμε πώς αυτή η νέα τάση στην επιχειρηματικότητα αλλάζει την οικονομία του μέλλοντος. Πώς θα δημιουργούν αξία επιχειρήσεις και οργανισμοί; Τι ωθεί σε ανάπτυξη αυτή τη νέα οικονομία; Κι εν τέλει, έχει κάποια βαρύτητα η οπτική αυτής της ανάλυσης;

Εδώ ίσως αξίζει να αναφέρουμε ότι αυτή η τάση αναλύεται και πλασάρεται ήδη σε events που χτυπάει η καρδιά του καπιταλισμού, όπως το Inclusive Capitalism Conference στο Λονδίνο.

Αξίζει να ρίξετε μια ματιά στα θέματα που αναλύουν οι ομιλητές...

Όλη η Ελλάδα, μία πόλη aka η οικονομία των αστικών κόμβων.

Οι μητροπόλεις ανά τον κόσμο συνεχίζουν να αυξάνονται. Το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού σήμερα ζει σε πόλεις, και οι εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας λένε ότι αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί σε 70 % έως το 2050. Οι αστικοί κόμβοι είναι οι οικονομικές υπερδυνάμεις και τα κέντρα γνώσης που διαδραματίζουν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη.

Πολύ καιρό πριν, ο Alfred Marshall παρατηρούσε ότι οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι ενός συγκεκριμένου κλάδου καθώς και οι βιομηχανίες τοποθετούνταν κοντά η μία στην άλλη, επειδή επωφελούνταν από τη διάχυση των πληροφοριών ή το χαμηλότερο κόστος συναλλαγών μεταξύ τους. Πλέον, οι αστικοί κόμβοι έχουν εξελιχθεί σε παιδικές χαρές, όπου ελκύουν εξειδικευμένο ταλέντο, δεξιότητες και γνώση. Σκεφτείτε τι σημαίνει για την τεχνολογία η Silicon Valley ή για την οικονομία η Νέα Υόρκη, η Σιγκαπούρη και το Λονδίνο. Καθώς η διαδικασία αυτή εξελίσσεται, διαφορετικές αλλά συναφείς βιομηχανίες μπορούν να συνδυάσουν την τεχνογνωσία τους, συμβάλλοντας στην πιο πλούσια οικονομική ανάπτυξη των αστικών περιοχών.

Πόλεις - Κράτη.
Το 1970, υπήρχαν μόνο δύο μητροπόλεις ( Τόκιο και Νέα Υόρκη) στον κόσμο, με 10 εκατομμύρια ή περισσότερους κατοίκους . Σήμερα 23 μεγαλουπόλεις αντιπροσωπεύουν το 9,9% του παγκόσμιου αστικού πληθυσμού ( 359,400,000 ). Η Ασία έχει το μεγαλύτερο αριθμό μητροπόλεων (13), ακολουθούμενη από τη Λατινική Αμερική (4) και στη συνέχεια η Αφρική , η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική, με δύο η κάθε μία. Μέχρι το 2025 , ο αριθμός των μητροπόλεων αναμένεται να φτάσει τις 37, με επιπλέον εννέα στην Ασία, τέσσερις στη Λατινική Αμερική και από μία στην Αφρική, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική (Πηγή: UN).

Η αύξηση της αστυφιλίας θα βοηθήσει να προωθηθεί η οικονομική ανάπτυξη και το άνοιγμα νέων αγορών στις αναπτυσσόμενες οικονομίες με ορισμένες μεγαλουπόλεις να γίνονται αγορές συγκρίσιμες σε μέγεθος με μικρά (ή και μεγαλύτερα) έθνη . Ήδη κάποιοι προνοητικές επιχειρήσεις κατανέμουν την αγορά σύμφωνα με τις πόλεις και όχι τα regions, ενώ παράλληλα βλέπουμε να αυξάνεται η επιρροή των δημάρχων αυτών των πόλεων σε εθνικό -ακόμα και διεθνές- επίπεδο.

Έτσι, το ερώτημα που προκύπτει για το μέλλον είναι: μπορούν οι μητροπόλεις να γίνουν πιο σημαντικές από τα κράτη ; Τί θα σήμαινε κάτι τέτοιο; Κι εν τέλει, μια χώρα των 10 και κάτι εκατομμυρίων κατοίκων τι ρόλο μπορεί να παίξει σε αυτό το περιβάλλον;

Μια τσάντα να σε προσέχει... - Introducing the iBag

Πρόκειται για την πιο παλαβή ιδέα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια -και είναι κάτι που σου χρειαζόταν! Πριν από την κρίση βέβαια...

Φαντάσου λοιπόν ότι μόλις σχόλασες από τη δουλειά και επιστρέφεις σπίτι. Έλα όμως που ο δρόμος της επιστροφής περνάει από την Ερμού ή το Citi Link. Zara, Diesel, Hondos, όλα τα καταστήματα είναι μπροστά σου και σε καλούν.

Είναι τέλος του μήνα και ο μισθός έχει στερέψει. ΔΕΝ πρέπει να κάνεις ψώνια. Στο "να μπω - να μην μπω" συνήθως η απάντηση είναι "θα πάω να κοιτάξω μόνο"που συνήθως είναι η απάντηση παγίδα.

Όχι αν έχεις iBag.

Γιατί αυτομάτως το GPS της τσάντας καταλαβαίνει ότι βρίσκεσαι σε επικίνδυνη ζώνη και στη τσάντα θα ανάψει ένα κόκκινο φωτάκι με έναν προειδοποιητικό ήχο. Αν παρόλα αυτά το αγνοήσεις και βγάλεις το πορτοφόλι να πληρώσεις λαμβάνεις sms που σου λέει ότι ξεφεύγεις από τον προϋπολογισμό σου. 

Εσύ επιμένεις και θέλεις να κάνεις κι άλλη αγορά;

Ε, τότε η τσάντα κλειδώνει και δεν σε αφήνει να ψωνίσεις τίποτα.

Σημειωτέον, η τσάντα είναι γυναικεία...

;-)

Από το www.creditcardfinder.com.au/

Social ό,τι να'ναι;

Οι τεχνολογίες κοινωνικής δικτύωσης βρίσκονται παντού.
On και off line. 

Όμως, σε αυτές τις τεράστιες αποθήκες ψηφιακών πληροφοριών, το σημαντικό θάβεται κάτω από χιλιάδες τόνους ασήμαντου. Παρότι τα δίκτυα κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να "μάθουν" τον χρήστη, (και να του σερβίρουν ό,τι είναι σημαντικό για αυτόν) προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να γίνεται. 

Έτσι:

Οι χρήστες αρχίζουν να προτιμούν πιο niche δίκτυα προκειμένου να έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν σε μια κοινότητα που τους αντιπροσωπεύει ή προκειμένου να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά. Απόδειξη, η επιτυχία δικτύων όπως το google+ που τα πάει εξαιρετικά παγκοσμίως (στην Ελλάδα δεν θα το λέγαμε) και το Pinterest. Είναι προφανές ότι οι χρήστες θέλουν κάτι διαφορετικό και πιο συγκεκριμένο, εστιασμένο και νέες ιδέες που προσφέρουν κάτι τέτοιο υπάρχουν πολλές.

Θα έχετε ακούσει το SumZero. Aν όχι, προκειται για τη μεγαλύτερη κοινότητα παγκοσμίως με μέλη επαγγελματίες συμβούλους επενδύσεων από hedge funds, private equity funds και ό,τι-μπορείτε-να-σκεφτείτε-funds. Tα μέλη είναι περίπου στις 9.000 και όλοι τους συνεργάζονται πάνω σε μια πλατφόρμα που λειτουργεί με απόλυτη διαφάνεια.

Θα έχετε ακούσει για το Potluck. Όχι; Πρόκειται για ένα mobile app που σου λέει τι είναι hot στο web μεσα σε 3 κάρτες και 30 δευτερόλεπτα. Βασικά είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να  “talk about cool things your friends find on the internet and hang out with people they know” όπως περιγράφουν και οι ίδιοι.
Ακόμα:
Quora, πηγή γνώσης μέσω ερωτήσεων (δικών σου ή όχι) και απαντήσεων.
Quibb, μοιράζεσαι τελευταία νέα, άρθρα κτλ που αφορούν στο επάγγελμά σου.
Path, η ιστορία της ζωής σου σε ένα path. Aπλό, ειλικρινές, υπέροχο.
Best of All Worlds. Ενα site για υπερπλούσιους έχουν γράψει κάποια media... Δε νομίζω ότι είναι τόσο επιφανειακό. Το Best of All Worlds αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ο θόρυβος που επικρατεί στα μαζικά social media είναι πλέον ενοχλητικός.
Doximity. Mobile app για γιατρούς κάθε ειδικότητας.
Τέλος, το GovLoop, ένα social network που στόχος του είναι να εμπνεύσει τον δημόσιο τομέα να κάνει καλύτερα τη δουλειά του δημοσιεύοντας άρθρα, εργαλεία δηλ., ενεργώντας ως δίκτυο γνώσης για τον δημόσιο τομέα.
Τα παραδείγματα των niche δικτύων όλο και πληθαίνουν...

Στο ερώτημα αν οι επιχειρήσεις είναι εξίσου "κοινωνικές" η απάντηση είναι ότι όλο και περισσότερες θέλουν να αλληεπιδρούν με τους πελάτες τους. Το 87%  των αμερικάνικων εταιρειών έχουν παρουσία σε ένα τουλάχιστον μέσο κοινωνικής δικτύωσης με το Twitter πιο δημοφιλές (στην Ελλάδα αυτό μάλλον είναι το Facebook).

Παρά αυτήν την προσπάθεια κοινωνικής παρουσίας, δεν ακούνε όλες τους πελάτες τους... Οι μάρκες ανταποκρίνονται μόνο στο 30% κατά μέσο όρο των σχολίων που λαμβάνουν από τους πελάτες τους. Το 56% των tweets περνούν ασχολίαστα. Το 39% δεν ασχολούνται με τις σελίδες τους στα social media, απλά υπάρχουν. Το 20% των αμερικάνικων εταιρειών έχουν ενσωματώσει τη διαχείριση των social media στο τμήμα εξυπηρέτησης πελατών χωρίς να περνάει το feedback από τους πελάτες στο τμήμα ανάπτυξης προϊόντων ή στρατηγικού σχεδιασμού της εταιρείας.

Είναι σαφές ότι χρειάζεται ένας νέος τρόπος εξαγωγής συμπερισμάτων από τα big data προκειμένου οι μάρκες να καταλαβαίνουν σωστά την εποχή και τον καταναλωτή. Έτσι ώστε να μπορούν να του παρέχουν αξία αλλά και να μπορούν να εξελίσσουν το επιχειρηματικό τους μοντέλο με επιτυχία. 

Από την άλλη, για τα κοινωνικά δίκτυα, τα κινητά είναι η μεγάλη εξέλιξη. Εκεί έχει ξεκινήσει μια μεγάλη μάχη ανάμεσα σε ανταγωνιστικά app που αγωνίζονται για την προσοχή του καταναλωτή και τα "περιουσιακά του στοιχεία": Ξεκινώντας από την ταυτότητά του και φτάνοντας στο τι θέλει να φοράει, τι τρώει, πού πάει και πότε. Τα μεγάλα δίκτυα έχουν αυτή την πληροφορία, απλά είναι τόσο μεγάλος ο όγκος που δεν ξέρουν πώς να τον οργανώσουν σωστά.

Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι μια νέα εποχή συλλογής και επεξεργασίας της πληροφορίας έχει ήδη ξεκινήσει. Και η απόδειξη είναι τα νέα, niche social media...

2014 - Το πρώτο post της χρονιάς

To 1965, o co-founder της Intel Gordon G. Moore, δημοσίευσε μια εργασία που αργότερα έμεινε γνωστή ως ο «νόμος του Moore». Στην εργασία αυτή προέβλεψε ότι ο αριθμός των τρανζίστορ σε ολοκληρωμένα κυκλώματα θα διπλασιάζεται κάθε δύο χρόνια, στην παραγωγή hardware. Παρότι το μοντέλο του εκθετικού ρυθμού μεταβολής φάνηκε απίστευτο εκείνη την εποχή, η πρόβλεψη αυτή αποδείχθηκε ακριβής έως σήμερα, εν μέρει επειδή χρησιμοποιήθηκε ως κανόνας για να καθοδηγήσει τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της βιομηχανίας ημιαγωγών και βοήθησε τις εταιρείες να θέσουν στόχους για την έρευνα και την ανάπτυξη.

Ο λόγος που σήμερα αναφερόμαστε στον Moore είναι γιατί στις δεκαετίες που ακολούθησαν, ως φυσικό επακόλουθο, η επιτάχυνση του παγκόσμιου ρυθμού των αλλαγών ήταν -και είναι- ανάλογη με το νόμο του: περισσότερη επεξεργαστική ισχύς, περισσότερες δυνατότητες, περισσότερες ιδέες, όλο και πιο γρήγοροι ρυθμοί. Ρυθμοί που είχαν ως αποτέλεσμα να μετακινηθούν στο προσκήνιο οι αναδυόμενες αγορές, να ξεκινήσει η ψηφιακή επανάσταση, τα κοινωνικά δίκτυα να πάρουν τη θέση που έχουν στη ζωή μας, να γεννηθεί η οικονομία του sharing, η επιστήμη να αλλάξει τη ζωή μας (π.χ. χαρτογράφηση ανθρώπινου γονιδιώματος) και οι άνθρωποι να ανακαλύψουν ξανά τη φωνή τους αναγκάζοντας την αγορά να επανεφεύρει τον εαυτό της αλλά και κυβερνήσεις να χάσουν την εξουσία.

Δικαιωματικά, θα θεωρήσουμε ότι οι ευκαιρίες και οι προκλήσεις που έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα της αλλαγής που έχει φέρει η επανάσταση της τεχνολογίας αποτέλεσμα του "νόμου του Moore". Και αυτές οι ευκαιρίες και προκλήσεις είναι τεράστιες.

Δείτε τις συνεχόμενες και ριζικές αλλαγές στον τομέα της λιανικής αγοράς. Δείτε την επίδραση που έχει φέρει η συνδεσιμότητα και η τεχνολογία στην αναδιάρθρωση των value chains*. Οι πλέον πρόσφατες επιστημονικές εξελίξεις κάνουν το αδύνατο, δυνατό. Όλα δείχνουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για το άμεσο μέλλον είναι να κατανοήσουμε και να διαχειριστούμε τις αντιφάσεις που αυτές οι αλλαγές συνεπάγονται.

Για τους επικεφαλής κάθε οργανισμού, η πρόκληση δεν είναι η πρόβλεψη του μέλλοντος. Είναι, καταρχήν, μια ευρεία κατανόηση των τάσεων που αναμορφώνουν τον κόσμο. Κατά δεύτερον, μια τεκμηριωμένη άποψη για το μέλλον και το τι σημαίνει για τον οργανισμό που διευθύνει, και τέλος το σημαντικότερο, η λήψη αποφάσεων άμεσα ώστε να είναι προετοιμασμένος για αυτό που έρχεται αύριο.

Όσοι συνεχίζουν να λειτουργούν σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, θα βρουν τους εαυτούς τους ξεχασμένους από όλους, όπως τα παραδείγματα της Nokia και Kodak αποδεικνύουν.

Πόσος καιρός χρειάζεται για την κατασκευή νέων δυνατοτήτων και επιχειρηματικών μοντέλων; Τι χρειάζεται για να αλλάξουμε νοοτροπία σχετικά με τους καταναλωτές και να οικοδομήσουμε σχέσεις μαζί τους; Πώς αλλάζει η οργανωτική κουλτούρα μιας επιχείρησης; 

Σε αυτά τα ερωτήματα δίνει μια πολύ καλή απάντηση ο Morgan Freeman στην ταινία Invictus όπου υποδύεται τον Nelson Mandela. Στην συνομιλία του με τον αρχηγό των Spingbocks, Francois Pienaar (Matt Damon), o Mandela ρωτά τον Pienaar ποια είναι η γνώμη του στο ζήτημα της ηγεσίας για να καταλήξει ότι ο ίδιος χρησιμοποίησε συχνά το έργο άλλων για να εμπνευστεί και να καθοδηγήσει. Και η αλήθεια είναι ότι σήμερα όσοι βρίσκονται σε θέση λήψης αποφάσεων, διαθέτουν όλα τα εργαλεία για να μάθουν τι σκέφτεται και τι επιθυμεί το κοινό τους ώστε να δράσουν γρήγορα. Τα εργαλεία αυτά, καθώς και το πού πάει το πράγμα τη νέα χρονιά, θα αναλύσουμε εκτενέστερα σε επόμενα post.

Προς το παρόν, σε αυτό το εισαγωγικό post για το 2014, θέλουμε να επισημάνουμε ότι σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι να κάνει κάποιος λάθος στην άποψή του για το τι επιφυλλάσει το μέλλον. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να δράσει πολύ αργά.


*[Ως value chain ορίζονται οι δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα σε μία επιχείρηση και αφορούν στην παραγωγή ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της επιχείρησης αυτής.]

Καθυστερούν οι διαφημιστικές να μπουν στην ψηφιακή εποχή (και στις ΗΠΑ)

Σαν Φρανσίσκο.

Έκθεση του Online MarketingInstitute αποκαλύπτει ότι είναι πολλές οι διαφημιστικές εταιρείες στην Αμερική που ομολογούν ότι έχουν έλλειμμα από ταλαντούχους ανθρώπους στο digital κι ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητά τους κι αυξάνει τις πιθανότητες να χάσουν υφιστάμενους πελάτες τους.

Το Online Marketing Institute, ένας οργανισμός on-line εκπαίδευσης, ρώτησε 747 διαφημιστικές αμερικάνικες διαφημιστικές εταιρείες και στελέχη μάρκετινγκ για την κατάσταση των ψηφιακών δεξιοτήτων των υπαλλήλων τους, τη γνώση και την εκπαίδευσή τους και διαπίστωσε σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δεξιότητες που πρέπει να έχουν και τις ικανότητες που έχουν.

Μόνο το 8 % των στελεχών που ερωτήθηκαν θεωρούν ότι οι υπαλλήλοί τους έχουν άρτια γνώση σε όλους τους τομείς του on-line marketing και της διαφήμισης. Οι περισσότεροι (71%) δήλωσαν ότι ήταν άρτια σε ορισμένους τομείς, αλλά μέτρια ή αδύναμη σε άλλους. Περίπου το 15% παραδέχτηκε στην μετριότητα σε όλους τους τομείς , ενώ το 4% ήταν μέτρια σε ορισμένους και σε άλλους αδύναμη και το 2% δήλωσε ότι ήταν αδύναμη σε όλους.

Οι μεγαλύτερες ελλείψεις δεξιοτήτων εμφανίστηκε στο mobile, στα analytics και στο marketing automation. Ένα 74% των οργανισμών που συμμετείχαν στην έρευνα πίστευαν ότι η γνώση mobile marketing είναι ένα πολύ σημαντικό ή σημαντικό προσόν, αλλά μόνο το 31% αυτών θεωρούν οι υπάλληλοί τους είναι ισχυρότεροι ή πολύ ισχυρότεροι από τον ανταγωνισμό. Πρόκειται για ένα κενό 43 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ ένα σημαντικό κενό 30 μονάδων παρατηρήθηκε για τον τομέα των analytics και το marketing automation.

Ο Aaron Kahlow, CEO του ΟΜΙ δήλωσε πως η ταχύτητα των αλλαγών στο ψηφιακό περιβάλλον δημιουργεί δυσκολίες στο χώρο για τις διαφημιστικές οι οποίες πλέον αναζητούν υποψηφίους με δεξιότητες που θα τους επιτρέπουν να παράγουν ανάλογο δημιουργικό και στρατηγικό αποτέλεσμα.

Στη γενέτειρα της διαφήμισης τα στελέχη των διαφημιστικών αναζητούν ταλέντα που θα τους βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του ψηφιακού χάσματος, απλά για να επιβιώσουν, πόσο μάλλον να επεκταθούν.

Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το ότι υπάρχουν περισσότερες ανοικτές θέσεις από το διαθέσιμο ταλέντο στην αγορά εργασίας. Περίπου το 40% των επιχειρήσεων που ερωτήθηκαν είχαν περισσότερα project και διαθέσιμες θέσεις από τους ανθρώπους που προσφέρει η αγορά, με την ειδίκευση στα analytics να θεωρείται ως το πιο επιθυμητό προσόν.

(Ελεύθερη μετάφραση από post στο warc.com)