Για να σε βρει το βέλος του έρωτα πρέπει να περπατάς όρθιος, όχι σκυφτός.
Βέβαια, αυτό προϋποθέτει τόλμη, περηφάνια, ακαταλόγιστο, αντρισμό και λίγο μαζοχισμό. Πρέπει το στήθος σου να είναι ανοιχτό και να μην υπολογίζεις. Μόνον τότε οι πιθανότητες είναι μεγάλες να σου τύχει αυτή η ατυχία.
Πολλοί παραπονιούνται ότι τα βέλη έχουν σωθεί -έρωτας δεν υπάρχει πια. Σε αυτούς έχω να πω ότι οι κακουχίες της ζωής, τους έχουν γονατίσει και ότι τα βέλη κυκλοφορούν ψηλά.
Αν ένα βέλος σου λαβώσει την καρδιά, να χαρείς τον πόνο. Στο κάτω κάτω η μάνα σου πόνεσε για να σε φέρει στη ζωή. Σκέψου ότι είσαι το προϊόν του έρωτά της. Αν η πληγή αρχίζει και σαπίζει, μην δοκιμάσεις να τραβήξεις το βέλος έξω, θα σου ξεριζώσει την καρδιά. Σπάστο και μετά βγάλτο. Το έχω δει σε παλιά γουέστερν. Μόνο έτσι θα σωθείς και, με τον καιρό, η πληγή θα κλείσει.
Έτσι είναι. Το βέλος του έρωτα είναι άτιμο πράγμα. Πρέπει να ξέρεις, αλλιώς την πάτησες. Ο έρωτας ο ίδιος, από την άλλη, είναι μαγεία. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι κάποια άτομα έχουν βαλθεί να γκρεμίσουν την μαγεία και στην θέση της θέλουν να βάλουν εκμαγεία.
15 Φεβ 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αγαπητέ Neuclone,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραία που τα λες...
Μια ερώτηση έχω να σου κάνω. ‘Η μάλλον 4.
Εσένα σε χτύπησε το βέλος του έρωτα στις 14/02 που ήταν και η μέρα τέτοια?
Έχεις τόλμη, περηφάνια, ακαταλόγιστο αντρισμό και λίγο μαζοχισμό? Ήσουν όρθιος με ανοιχτό το στήθος σου? Γιατί εάν ήσουν κουλουριασμένος στον καναπέ σου, που να σε βρει χρυσέ μου ο Άγιος Βαλεντίνος να σε τρυπήσει? Άγιος είναι, δεν είναι ο Superman.