Οικονομία φτιαγμένη από NYLON

ΝΥ όπως λέμε New York και LON όπως λέμε London: ΝYLON.

Όπως και να το κάνεις η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο είναι τα μεγαλύτερα οικονομικά κέντρα, βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου και ως γνωστόν στην κορυφή ο αέρας χτυπάει περισσότερο.

Η οικονομία στις πόλεις αυτές στηρίζεται στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, δηλαδή στον τομέα που αρχικά έσκασε η βόμβα της Lehman και όλων όσων ακολούθησαν έπειτα. Πρόκειται για ένα γεγονός χωρίς προηγούμενο, άρα η Ιστορία δεν μπορεί να βοηθήσει και πολύ σε αυτή την κρίση. Αποτέλεσμα; Χιλιάδες άνεργοι, γύρω στο 5% στο Λονδίνο, και μια ψυχολογία που κάθε άλλο παρά βοηθάει την οικονομία να ανακάμψει. Μια οικονομία που στηρίζεται στο χρέος. Όσο υπάρχει χρέος υπάρχει ευημερία.

Εκτός από πρώτης τάξεως εργαζόμενοι στον τομέα του χρηματοπιστωτικού όμως, Λονδρέζοι και οι Νεοϋρκέζοι είναι εξαιρετικοί διαφημιστές ειδικά στον κλάδο του δημιουργικού. Στον κλάδο δηλαδή που πείθει τους καταναλωτές να χρεώνονται. Όπως και να το κάνεις όμως αυτό δεν αρκεί. Το πιθανότερο είναι όλα αυτά τα λαμπρά δημιουργικά μυαλά να απασχολούνται σε μερικά χρόνια σε χώρες της Ανατολής γιατί προς τα εκεί κινείται ο παγκόσμιος πλούτος. Η κρίση ήρθε για να μείνει (για κάμποσα χρόνια) τόσο ώστε να αλλάξουν οι παγκόσμιοι συσχετισμοί (οικονομικών) δυνάμεων. Επίσης, όλοι λένε ότι η κρίση θα βαθύνει και άρα το μέλλον του καθενός εξαρτάται από την προσαρμοστικότητά του.
Αυτά από την μεριά των Αμερικανών και των Άγγλων.


Αυτό που μπορεί να ειπωθεί από τη μεριά όλου του υπόλοιπου κόσμου είναι ότι, λόγω της παγκοσμιοποίησης, οι λαμογιές των Αμερικανοάγγλων μάς επηρεάζουν όλους αφού η οικονομία του πλανήτη έχει κέντρα τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.

Το αστείο βέβαια είναι ότι αυτή η κρίση ήρθε κοντά στην 20η επέτειο της απόλυτης επικράτησης του καπιταλισμού στον κόσμο. Το 1989 απεμπολήθηκε η πολιτική τυραννία και ο κεντρικός κρατικός σχεδιασμός ενώ η μετάβαση από τον κομμουνισμό στον καπιταλισμό για τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης ήταν ταχύτατη και εκπληκτική.

20 χρόνια ανισότητας, εγκληματικότητας, λαθρομετανάστευσης, πόνου, πορνείας. Σε πρόσφατη έρευνα στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, μόνο το 30% πιστεύει ότι ζει καλύτερα από πριν. Μόνο το 15% πιστεύει ότι υπάρχει λιγότερη διαφθορά από πριν. Οι δείκτες θνησιμότητας είναι υψηλότεροι από αυτούς του 1989. Η ανατολική Ευρώπη είναι η μοναδική περιοχή στον κόσμο που βίωσε πληθυσμιακή πτώση 7 εκατομμυρίων τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Από όλες τις μετρήσεις προκύπτει ότι βασιλεύει η φτώχια, η απαισιοδοξία και η μιζέρια.

Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης επήλθαν στην ανάπτυξη κατά το 2000. Από τότε έως και το 2006 ανέκτησαν τα επίπεδα του 1989 και φέτος τις χτύπησε η χρηματοπιστωτική κρίση. Κάποιες χώρες τις χτύπησε πολύ σκληρά. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτές οι χώρες θα χρειαστούν ποσοστά ανάπτυξης της τάξης του 5% το χρόνο προκειμένου να πουν σε μία δεκαετία ότι η πτώση του τείχους "άξιζε".

Με αυτά κι αυτά, πάρα πολλοί στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού αναπολούν τις παλιές δόξες, πράγμα παράδοξο αν αναλογιστεί κανείς τι έχουν κερδίσει αυτοί οι άνθρωποι στον κρίσιμο τομέα της ελευθερίας. Σημείωση, και ο κος Πούτιν εγκωμίασε τον υπαρκτό σοσιαλισμό σε πρόσφατη εκδήλωση για τον WWIΙ.

Εδώ μπορούμε να παραθέσουμε ένα συμβάν που ίσως εξηγεί λίγο αυτή την τάση.

Πρόσφατα, ένας πολωνός εργαζόμενος στους σιδηροδρόμους, ο Van Grzebski, ξύπνησε από κώμα 19 ετών. Φυσικά, δεν αναγνώριζε τη χώρα του. Αυτό που δεν μπορούσε να καταλάβει όμως, ήταν γιατί οι συμπατριώτες του θρηνούσαν και νοσταλγούσαν το παρελθόν.

Όταν πλέον αποκαταστάθηκε η κινητικότητα του σώματός του και βγήκε από το νοσοκομείο έκανε μια βόλτα στα προάστεια της Βαρσοβίας και κατάλαβε: πολλοί από τους παλιους του γείτονες ζούσαν σε παράγκες φτιαγμένες από τσίγκο και NYLON...

._