Κείμενα και κειμενογλωσσία

Προσφάτως έμαθα ότι υπάρχει κλάδος στην Επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη της διάρθρωσης και σύνταξης κειμένων. Λέγεται Κειμενογλωσσία.

Πράγματι διαφόρων ειδών κείμενα κυκλοφορούν, παρακείμενα ή επικείμενα, και προσωπικά θα ήθελα να προσφέρω τον οβολό μου στα παιδιά της Κειμενογλωσσίας από τη μικρή εμπειρία των 30 χρόνων γραφής και ανάγνωσης.

Ας αρχίσουμε...

Κειμενοφάσουλο:

Κείμενο μικρό σα φασόλι. Σαν αυτό που μόλις διαβάσατε.

Κειμενοφάσκελο:

Έχει πάντα ορθογραφικά, αυτό όμως είναι το λιγότερο... είναι απαράδεκτο το κείμενο αυτό. Υπάρχουν 2 ειδών κειμενοφάσκελα. Και τα δύο τελειώνουν με ένα φάσκελο. Όχι του κειμένου, του αναγνώστη. Όχι προς το κείμενο, προς αυτόν που το έγραψε. 

Κειμενοφασκόμηλο:

Ακολουθεί πολλές φορές ένα κειμενοφάσκελο. Το κειμενοφασκόμηλο είναι το κείμενο που γράφει ο συγγραφέας αφού έχει φάει το φάσκελο του κειμενοφάσκελου. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας το κειμενοφασκόμηλο νιώθει τρομερή έκπληξη! Το κείμενο αυτό είναι καταπληκτικό! Του είναι αδύνατον να πιστέψει ότι το έχει γράψει ο ίδιος συγγραφέας που έγραψε το κειμενοφάσκελο. Η έκπληξη γίνεται αμφιβολία "τον παρεξήγησα τον άνθρωπο". Η αμφιβολία γίνεται ανακούφιση, ικανοποίηση και ηρεμία σαν, μόλις, ο αναγνώστης να έχει πιει φασκόμηλο.

Κειμενοφέτα:

Επίσης μικρό κείμενο, πολύ μεγαλύτερο από το κειμενοφάσουλο βέβαια. Οι κειμενοφέτες είναι πολύ τίμια και πρακτικά κείμενα. Όπως συμβαίνει με τις φέτες του καρπουζιού που τρώγοντας μία ξέρεις τι γεύση έχει όλο το καρπούζι, έτσι και οι κειμενοφέτες είναι μικρά περιεκτικά κείμενα που σε μερικές αράδες περικλείεται το νόημα ολόκληρου βιβλίου.

Κειμενοφερετζές.

Συνήθως το editorial του εκδότη κι αν όχι, το τελευταίο κείμενο που περιμένει το τυπογραφείο για να κλείσει το κασέ μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού και να πάει για τύπωμα π.χ.: "όλα τα 'χει η ATHENS VOICE, ο κειμενοφερετζές τής λείπει".

Κειμενοφέρειπείν:

Παρενθετικά, τρομολαγνικά, καταστροφολογικά, απαράδεκτου περιεχομένου κείμενα, συνήθως γραμμένα από το χέρι του Θεού. Περιγράφουν το τέλος του κόσμου με περίσια μαεστρία (ε, θεός είναι αυτός... ξέρει να γράφει), μας κάνουν τα σκεφτόμαστε τι ψυχή θα παραδώσουμε, ότι πρέπει να μετανοήσουμε κ.λπ. Τρανά και άκρως δημοφιλή παραδείγματα τέτοιων κειμένων είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι προφητείες του Νοστράδαμου, το Πόπολ Βουχ των Μάγια Κιτσ και άλλα τέτοια φερειπείν που θα γίνουν στο μέλλον φερειπείν. 

Kειμενοφιρουλίφιρουλά:

Ένα κείμενο με πολλά, πάρα πολλά όμως, επίθετα.

Κειμενοφενταγίν:

Επαναστατικό κείμενο γραμμένο στην αραβική γλώσσα.

Κειμενοφάλτσο:

"Στο παρελθόν υπήρχαν πολύ περισσότερα κειμενοφάλτσα" είχε παρατηρήσει πολύ εύστοχα ο Ανδρέας Παπανδρέου (μεγάλη η χάρη του)το 1985 στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Κειμενογλωσσίας (ΙΣΚ). Το κειμενοφάλτσο είναι ένα λάθος τονισμένο κείμενο. Φαντάζεστε λοιπόν τι γινόταν από κειμενοφάλτσα στο παρελθόν με όλες αυτές τις ψιλές, τις δασείες, τις περισπωμένες. Ευτυχώς, τώρα πλέον δεν υφίσταται πλέον ο ορισμός κειμενοφάλτσο, αν και χρησιμοποιείται χάριν ενός παιδικού ρομαντισμού για τα άτονα κείμενα.

Κειμενοφάτνη:

Χάρη σε αυτό το κείμενο θα γεννηθούν πολλά άλλα κείμενα. Σπάνιο είδος.  

Κειμενοφώς:

Ο ηθοποιός δεν είναι φως. Το κείμενο που του έγραψαν να πει είναι φως, το λεγόμενο κειμενοφώς.