Είναι αλήθεια πως η μητρόπολη κυρίως σε βοηθά να χάσεις τον εαυτό σου. Με αυτή την έννοια βοηθάει πολλούς ανθρώπους, μετατοπίζοντάς τους από την περιοχή του φίλου στην κατάσταση του απλού γνωστού σε χρόνο μηδέν. Σήμερα ένας μεγάλος έρωτας, αύριο ένας λόγος για να στρίψεις γρήγορα στην πρώτη γωνία. Έτσι ώστε να γίνεις ευκολότερο θύμα για τα σαγόνια αυτής της δίνης που λέμε μοναξιά και απομόνωση. Η αξία του χαρακτήρα έχει πέσει τόσο χαμηλά στο χρηματιστήριο της καθημερινής ζωής ενώ η αξία του χρόνου έχει ανέβει τόσο πολύ, που καταλήγεις να οριοθετείς την προσωπικότητα σου με τα κριτήρια που μπαίνουν από άλλους -τελικά από την ικανότητά σου ή όχι, να αφηγείσαι σύντομες και καλές ιστορίες. Γιατί, τι λιγότερο ή τι περισσότερο νομίζεις ότι ζητά η τελευταία μεγάλη σου αγάπη, όλοι αυτοί οι πραγματικοί σου φίλοι, γνωστοί ή άγνωστοι, πέρα από μια καλή ιστορία για να συντονιστούν σε αυτήν την αόριστη τελετουργία που γοήτευε τους πάντες από πάντα;
Αλήθεια τι συγκινεί περισσότερο από τη μεσολάβηση, την προσέγγιση μέσα από τα διαφορετικά πεδία μέσα από όλους αυτούς του ρόλους, πόσες ζωές ζεις τότε, πόσους πόνους δημιουργείς, πόσες φορές σφυρίζεις να τους διώξεις;
Το παράδοξο είναι ότι κάτι τέτοιο χρειάζεται τόση ενέργεια όσο και χρόνο, που καταλήγει να γίνεται ο λόγος της μοναξιάς σου. Της ουσιαστικής μοναξιάς. Στο επίπεδο μιας σχέσης: Της δίνεις όσα ζητάει, φεύγει γιατί άλλαξες -δεν είσαι αυτός που ερωτεύτηκε. Κάνεις αυτό που πρέπει, φροντίζεις τον εαυτό σου άρα παραμένεις ερωτεύσιμος, φεύγεις -σου ζητάει περισσότερα από όσα μπορείς να δώσεις.
Το χειρότερο; Δεν φεύγει κανείς.
Απλά αρχίζετε να θυμάστε την εποχή που όλα ήταν μαγικά, δηλαδή τις επετείους σας.
Και ως γνωστόν, κάθε επέτειος είναι γένους θηλυκού.
Ακόμα χειρότερο:
"Σήμερα έχουμε επέτειο και συ το ξέχασες πάλι" του είπε.
"Φτωχός ο έρωτας των επετείων" της απάντησε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αγαπητέ Πρίγκιπα της Μεσογείου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειάστηκε να διαβάσω πολλές φορές το κείμενο σου για να το καταλάβω. Ίσα-ίσα που το διάβασα σαν νεράκι και ομολογώ ότι με ξεδίψασε.
Ο ΚΑΝΤ έλεγε ότι ένα έργο τέχνης, (δεν εννοώ ότι το κείμενο είναι εργό τέχνης) μπορεί να κριθεί αξιόλογο βάση ορθολογικών συγκεκριμένων κριτηρίων και όχι συναισθηματισμών. Εγώ πάντως, επειδή δεν είμαι πολύ fan της γερμανικής φιλοσοφικής σχολής γενικότερα, και του KANT συγκεκριμένα, πρέπει να σου πω ότι το κείμενο σου μου μίλησε, στην κυριολεξία. Οι φράσεις που διάβαζα πήραν μορφή και ένιωθα ότι κάποιος μου ψιθύριζε στο αυτί το σύγγραμμα σου. Μπορεί να ήταν και η φωνή της συνείδησης μου…
Δεν ξέρω εάν ερμήνευσα το νόημα του κειμένου βάση των βιωμάτων μου, ή εάν τελικά, είναι κάποιες καταστάσεις ή αισθήματα κοινά για όλους μας ή για τους περισσότερους ανθρώπους.
Είναι όντως φτωχός ό έρωτας των επετείων. Είναι φτωχός γιατί κρατάει λίγο. Είναι φτωχότερος εάν χρειάζεσαι απαραιτήτως μια επέτειο ή μια αφορμή για να τον νιώσεις. Και είναι πάμφτωχος εάν δεν είσαι διατεθειμένος να ζήσεις την ατελείωτη μάχη. Διότι στην ουσία, κάθε σχέση, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, ερωτική, φιλική, επαγγελματική, είναι μία μάχη, απλά δεν υπάρχει κάποιος νικητής ή ηττημένος. Δεν μπορείς να περιμένεις από τον άλλον, ούτε και από τον εαυτό σου, να ζεις συνεχώς σε έναν αποπλανητικό ενθουσιασμό, ή ακόμα να ζεις με το άγχος, ότι και σήμερα, πρέπει να διασκεδάσω το κοινό μου.
Στην εποχή μας δυστυχώς, έχουμε ξεχάσει την έννοια την διαχρονικότητας. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να καταναλώνουμε έντονες και σύντομες εμπειρίες. Υποσυνείδητα ή και συνειδητά αναρωτιόμαστε τι θα εισπράξουμε εμείς από αυτό, πως θα ικανοποιήσουμε τους εαυτούς μας, εύκολα και γρήγορα. Κι αυτό είναι που σε οδηγεί στην ατελείωτη μοναξιά. Η άρνηση για τη μάχη, για την προσπάθεια, για την διεκδίκηση. Γιατί δεν μοιράζεσαι ούτε δημιουργείς κάτι με τον άλλον, απλά εισπράττεις.
Ναι, είναι φτωχός ο έρωτα των επετείων, αλλά συγχρόνως τόσο μαγικός. Είναι πολλές φορές, το σημείο αναφοράς σε μία σχέση. Είναι το ΠΡΙΝ και το ΜΕΤΑ. Είναι οι ημερομηνίες, οι καταστάσεις, οι συγκυρίες που σου θυμίζουν κάτι από το παρελθόν, από μία γλυκιά ανάμνηση, ή είναι το προμήνυμα ότι ο Άγος Βαλεντίνος θα ρίξει το βέλος του επάνω σου και θα αρχίσεις να γράφεις μία ατελείωτη ιστορία με ημερομηνίες-σταθμούς.