Camp

Όταν ήμουν 8 με 9 χρονών οι γονείς μου με είχαν στείλει κατασκήνωση. Στην κατασκήνωση είμασταν αγόρια και κορίτσια μαζί, όλοι παιδιά υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος και βέβαια υπήρχαν ξεχωριστά αποδυτήρια και τουαλέτες για αγόρια και κορίτσια.

Την πρώτη μέρα που πήγα κατασκήνωση, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου, δεν τα ήξερα όλα αυτά. Επίσης πρέπει να πω ότι ήμουν ο μόνος που ήταν τόσο μικρός σε ηλικία, αφού όλα τα παιδιά, κορίτσια και αγόρια μου έριχναν από 5 έως και 8 χρόνια. Αφού τακτοποιήθηκα, πολύ φυσικά κάποια στιγμή θέλησα να πάω τουαλέτα και κατευθύνθηκα προς ένα οίκημα που μου φαινόταν ότι είναι οι τουαλέτες.

Ανοίγω την πόρτα λοιπόν και βρίσκομαι στα αποδυτήρια των κοριτσιών όπου τα περισσότερα είναι γυμνά. Μένω αποσβολωμένος. Αυτές από την άλλη αρχίζουν να ουρλιάζουν, να κρύβουν το σώμα τους με τις πετσέτες, να τρέχουν να κρυφτούν στις ντουζιέρες... Πανικός!

Θυμάμαι ότι δεν ζήτησα συγγνώμη, απλά είπα:

"Μα καλά πώς κάνετε έτσι; Δεν έχετε δει ξανά μικρό παιδί;"