29 Αυγ 2008

Απλίπλοκα

Διάβαζα στον MasterPCM (βλέπε δίπλα "Den Vrika") στο post "Νόμοι"
μια παράθεση από -τι άλλο;- νόμους.

Κάποιους νόμους τους αναγνώρισα. Πρόκειται για τους νόμους του Μέρφυ, το λέει κιόλας ο άνθρωπος. Κάποιους άλλους δεν τους ήξερα. Ή τους έχει γράψει ο ίδιος (τα σέβη μου) ή έχει έχει μπει σε αυτή την επίπονη διαδικασία που μαζεύεις και μαζεύεις ατάκες, σκέψεις και γραπτά άλλων για να τα συγκεντρώσεις όλα μαζί και να τα βρούν οι αναγνώστες έτοιμα και τακτοποιημένα.

Παρένθεση, στην περίπτωση όπου παραθέτεις πράγματα που έχεις διαβάσει και σου αρέσουν, αυτούσια παρμένα ή ελάχιστα παραλαγμένα, υπάρχουν κάποιοι αναγνώστες που σου γράφουν στα σχόλια το ηλίθιο:
"Δεν είναι δικά σου".

"Δεν είναι δικά μου? Τι λε ρε μόρτη?... Σοβαρά? "

Τι σχόλιο είναι αυτό δηλαδή; Μου λέει κάτι που δεν ξέρω αυτός τώρα;
Μου έχει τύχει, έχω απορρήσει και έχω απενεργοποιήσει τα σχόλια. Δεν θέλω να με διαβάζουν ηλίθιοι, κι αν με διαβάζουν, δεν θέλω να το ξέρω. Κλείνει η παρένθεση.


Στο post λοιπόν διάβασα κάτι που πολύ με έχει απασχολήσει στο παρελθόν ως σκέψη και ποτέ δεν είχα καταφέρει να διατυπώσω. Εκεί λοιπόν διάβασα την πιο απλή και σαφή διατύπωση:

"Είναι απλό να κάνεις τα πράγματα περίπλοκα
αλλά περίπλοκο να κάνεις τα πράγματα απλά."

Αυτό είναι. Ο τέλειος ορισμός.
Ορισμός τίνος θα μου πεις. "Των πάντων" είναι η απάντηση.
Του δημοσίου κατ' αρχάς αλλά προτιμώ να μην επεκταθώ γιατί θέλω να μιλήσω για μία άλλη, τρίτη περίπτωση.

Τότε που τα πράγματα δεν είναι απλά,
αλλά δεν είναι και περίπλοκα.
Είναι απλίπλοκα.

Ας πάρουμε μια διαφημιστική εταιρεία.
Η εταιρεία έχει πελάτες και οι πελάτες το έχουν το κουσούρι αυτό.
Κάνουν τα απλά, περίπλοκα.
Από ό,τι έχω διαπιστώσει, αυτός είναι ο ρόλος κάθε είδους πελάτη.
Δεν ξέρω, ίσως νιώθουν ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι όταν ζητούν
ένα μπερδεμένο πράγμα που ούτε ο ίδιοι καταλαβαίνουν τι είναι.

Όλα τα πράγματα είναι απλά κατά βάση, εκτός από αυτά που δεν έχουν ξαναγίνει. Αν όμως κάτι δεν έχει γίνει ξανά, δεν πρόκειται να στο ζητήσει κανένας, απλά γιατί δεν το γνωρίζει.

Οι δουλειές ή οι υπηρεσίες που ζητούν οι πελάτες από μία διαφημιστική εταιρεία, είναι απλές κατά βάθος γιατί έχουν ξαναγίνει. Και δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, αρκεί οι λύσεις που δίνουν οι διαφημιστικές εταιρείες (βλ. ιδέες) να ΜΗΝ έχουν ξαναγίνει. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο τάχαμουσουπερντουπερ brand manager (βλ.πελάτης) δεν θέλει να σου πει να κάνεις κάτι σαν αυτό που έκανε ο ανταγωνιστής του αλλά θέλει να το παίξει ο Κλαούσεβιτς του marketing χωρίς να έχει το ταλέντο. Τότε γίνεται το εξής: σου λέει ότι του ήρθε "μια τρομερή ιδέα", μια "στρατηγική κίνηση" κι ένα σωρό κουραφέξαλα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για κάτι που έχει κάνει κάποιος άλλος, το έχει πάρει και το έχει περιπλέξει όσο μπορεί προκειμένου να το καμουφλάρει και να μην καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για κάτι ξένο. Φυσικά τα καταφέρνει, αφού όχι μόνο δεν καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για κλεμμένη ιδέα, αλλά δεν καταλαβαίνει κανείς... τίποτα.

Στη συνέχεια το λέει στη διαφημιστική και περιμένει το χειροκρότημα. Φυσικά το ακούει γιατί σε κάθε διαφημιστική υπάρχουν κάτι καλοί άνθρωποι που δουλειά τους είναι να μιλούν με τους πελάτες χωρίς να τους στεναχωρούν. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι είναι το client service το λεγόμενο.Ένας ακόμα ρόλος τους είναι να πάρουν αυτό το μπερδεμένο πράγμα που τους έχει πει ο πελάτης, να το μπερδέψουν ακόμα περισσότερο και να ζητήσουν να διεκπεραιωθεί.

Αυτό που γίνεται συνήθως από τους ανθρώπους που θα διεκπεραιώσουν τη δουλειά είναι να λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν τους όλα αυτά τα δεδομένα, να μην βγάζουν καμία μα καμία άκρη και τελικά να κάνουν ό,τι τους κατέβει δηλ. κάτι έξυπνο, απλό και όμορφο. Η ειρωνία είναι ότι συνήθως, όλοι θα πουν πως ακριβώς αυτό ζητάει ο πελάτης και η αποκορύφωση είναι ότι ο πελάτης θα συμφωνήσει μαζί τους. Έτσι και η δουλειά έχει γίνει και όλοι τούς έχουν κοροϊδέψει όλους και κανείς δεν έχει καταλάβει τι, πώς και γιατί.

Βέβαια υπάρχουν και λογικοί άνθρωποι. Αυτοι που τη μυρίζονται τη δουλειά από την αρχή -λόγω εμπειρίας ή ευφυίας- και μπορούν να διακρίνουν ότι το ζητούμενο είναι απλό κι ότι κάποιος το έχει μπερδέψει στην πορεία. Η λύση σε αυτή την περίπτωση θα είναι επίσης έξυπνη, απλή και όμορφη. Εδώ όμως υπάρχει κάτι περίπλοκο κι αυτό είναι το "τι, πώς και γιατί". Oι λόγοι δηλαδή για τους οποίους έχει γίνει τόσο έξυπνη, απλή και όμορφη δουλειά. Εκεί πρέπει να μπερδέψεις τον πελάτη για να μην καταλάβει ότι έχεις καταλάβει τι έχει κάνει. Όσο λοιπόν πιο περίπλοκα τα πεις για να δικαιολογήσεις το απλόν της λύσεως, τόσο καλύτερα.

Αυτή είναι η περίπτωση όπου τα απλά έχουν γίνει περίπλοκα
κι επειδή δε γίνεται να ξαναγίνουν απλά,
γίνονται... απλίπλοκα.


Και η ζωή συνεχίζεται.
Για κάποιους απλά.
για άλλους περίπλοκα,
για κάποιους άλλους... απλίπλοκα.

27 Αυγ 2008

Deadlines

Συνεχώς δουλεύουμε με deadlines.

"Τότε πρέπει να γίνει αυτό" λέει το brief από τον πελάτη και τρέχουμε όλοι προκειμένου να τον εξυπηρετήσουμε.

Μεταφέροντας αυτή τη σχέση σε ένα θεολογικό επίπεδο, αναρωτιέμαι:

To deadline των 7 ημερών ποιος το έδωσε στον Θεό?
Ποιος έβαλε το brief?
Ποιος είναι ο πελάτης?

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα ασφαλώς, πάντως επιβεβαιώνεται για ακόμα μία φορά ότι ο πελάτης...
είναι πάνω από όλα.