28 Μαΐ 2009

Φαρμακείο

Φαρμακείο στα Βόρεια Προάστεια, πλήρως εξοπλισμένο με ασπιρίνες, αντιαλλεργικά, αντιυπερτασικά, αντιγριπικά, αντιψειρικά, αντιβλεννοροϊκά, αντιρευματικά, αντισταμινικά, αντιόξινα, αντικαρκινικά, αντιδιαβητικά, αντιεπιληπτικά, αντιδεξιά αλλά και αντίδωρα, με παυσίπονα, Viagra, χάπια για τις ρυτίδες, αλοιφή για τις αιμορροΐδες, κατασταλτικά, σπασμολυτικά, αγχολυτικά, βρογχολυτικά, χωνευτικά, υπνωτικά, αναισθητικά, φάρμακα για την μνήμη και εξωτικά προφυλακτικά καλύπτει κάθε ανάγκη του metropolitan man!

Εκμεταλευθείτε τις νέες υπηρεσίες μας:
Πώληση Viagra με το κομμάτι!
Delivery 24/7!
Λίστα γάμου!

16 Μαΐ 2009

Δάχτυλα στο μέτωπο


O σκεπτόμενος του Ροντέν.






Έχει τοποθετήσει τα δάχτυλά του στο μέτωπο και σκέφτεται:
ποιος είναι, πού πάει, γιατί πάει, πώς φαίνεται έτσι με τα 3 δάχτυλα στο μέτωπό του...




Τι είμαστε αλήθεια;
Είμαστε δέσμιοι της ανυπομονησίας και του επόμενου mail που θα
μας κάνει να γελάσουμε ή να προβληματιστούμε.
Είμαστε εθισμένοι χωρίς προηγούμενο στην πληροφορία.
Είμαστε εγκλωβισμένοι στην κουλτουρα του άμεσου, του-ό,τι-γινεται-τώρα και γίνονται όλα τώρα ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μας δημιουργούνε. Όλα twitterιζουν ότι δεν υπάρχει χθες ή αύριο και κάθε πρωί ξεχνάμε να βλέπουμε τις ρυτίδες που κάναμε με κάτι υπέροχα μεθύσια στα καταγώγια των Εξαρχείων ή τα σημάδια στο κεφάλι που μας ζωγράφισαν κάτι πανέμορφες πετριές στις αλάνες της παιδικής μας ηλικίας... κι αυτός δεν είναι κάποιος αγιάτρευτος ρομαντισμός του στυλ "Η γενιά του 70". Κάνω μια παρατήρηση.

Η παρατήρηση αφορά τη δέσμευση που έχουμε με το ίδιο μας το παρελθόν και κατ'επέκταση με τους ανθρώπους και τα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν.

Παρατηρώ ότι οι άνθρωποι ξεχνάνε όλο και περισσότερο. Δεν αναφέρονται σε αυτό που πέρασε αλλά σε αυτό που θα έρθει. Ζούμε όλοι με τους όρους μιας προοπτικής που ποτέ δεν έρχεται και χάνουμε τη ζωή μας απλά και μόνο για να εξασφαλίζουμε τους όρους με τους οποίους θεωρείται ότι υπάρχει αυτή η προοπτική.

Π.χ.:
Αγοράζουμε iphone με 16G μνήμη, χιλιάδες apps, ένα μηχάνημα επικοινωνίας με απεριόριστες δυνατότητες. Το χρησιμοποιούμε βέβαια μόνο ως τηλέφωνο, στέλνουμε μηνύματα, κάνουμε ό,τι κάναμε μέχρι τώρα με το παλιό μας τηλέφωνο. Κι όμως έχουμε πληρώσει μισό, για άλλους ένα ολόκληρο μηνιάτικο για να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε απίστευτα πράγματα με το τηλέφωνό μας, τα οποία βέβαια δεν θα κανουμε ποτέ.

Π.χ.:
Αγοράζουμε το υπερτζίπ SUV που περνάει ποτάμια, ερήμους, την τούντρα, τη σαβάννα, σε πάει από την Αθήνα στην Αβάνα, κάνει ντου στο Πεντάγωνο και βγαίνει απ' την άλλη. Το θέλουμε και το αποκτούμε απλά για την προοπτική να κάνουμε όλα τα παραπάνω τα οποία βεβαίως δεν θα κάνουμε ποτέ. (Αφού δουλεύουμε όλη μέρα και τα σαββατοκύριακα για να ξεχρεώσουμε το δάνειο με το οποίο το αποκτήσαμε, πότε να πάμε;)
Τα παραδείγματα χιλιάδες.

Τα πανάκριβα αποκτήματά  μας τα επιδεικνύουμε.
Τι άλλο μένει να τα κάνουμε άλλωστε;
Επιδεικνύουμε με κάθε τρόπο τις δυνατότητες που έχουμε αγοράσει με αυτά, την ελευθερία του πνεύματος που συμβολίζουν. Μια ελευθερία που θεωρείται ότι διέπει την ζωή μας και δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτήν την τάχαμου ελευθερία την πληρώνουμε με την χειρότερη σκλαβιά.

Αφοσιωνόμαστε στις δυνατότητές μας και ξεχνάμε άλλα, σημαντικά πράγματα. Ξεχνάμε ονόματα. Ξεχνάμε ανθρώπους. Θυμόμαστε μόνο τον εαυτό μας και -τελικά- με αυτόν μένουμε. Μόνοι. Αυτή είναι η μεγάλη ασθένεια των μητροπόλεων. Η απομόνωση. Η διαλεκτική της συγκέντρωσης πολλών ανθρώπων σε έναν πεπερασμένο τόπο είναι η αδυναμία σύνδεσης μεταξύ τους.

Το πρόβλημα βέβαια είναι πολύ μεγαλύτερο από μερικά δισεκατομμύρια δυστυχισμένων. Αυτή η νέα κουλτούρα είναι η χειρότερη παρακαταθήκη για την ίδια τη Γη και τις μέλλουσες γενιές. Η ισόβια εργασία είναι παρελθόν. Τέτοια αβεβαιότητα είχαμε να αντιμετωπίσουμε από την εποχή του μεσαίωνα. Και φυσικά η εργασιακή αβεβαιότητα έχει ως συνέπεια την απαξίωση της εργασιακής αφοσίωσης. Παράλληλα, έχουμε πλεόνασμα μορφωμένων νέων ενώ τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας αδυνατούν να ανταποκριθούν. Οι εργοδότες είναι αδίστακτοι. Στόχος είναι το καλύτερο αποτέλεσμα στον ελάχιστο δυνατό χρόνο ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αποσύνθεση σε επίπεδο ιεραρχίας ή κοινωνίας ή ακόμα και αλόγιστη σπατάλη πόρων.

Με άλλα λόγια: καμία ηθική.

Αποτέλεσμα: επίταση του άγχους, απουσία βαθύτερου νοήματος, αποχαύνωση χάρη στην ανημπόρια, παθητική στάση.

Κουλτούρα καφετέριας δίχως τα λεφτά για τον καφέ.

Ο άνθρωπος των δυνατοτήτων είναι ένας ηδονοβλεψίας που βλέπει και δεν κάνει. Το μόνο που(του έχουν πει να) κάνει είναι να αποκτά τα μέσα ΓΙΑ ΝΑ κάνει. Ως εκεί.

Θαυμάζει την αλλαγή αλλά δεν μπορεί να την διακρίνει από την πρόοδο. Δεν έχει καταλάβει ότι η πρόοδος  αφορά το σύνολο όχι το άτομο, ότι δεν είναι δυνατόν να προοδεύει μόνο ΈΝΑΣ.

Αυτός ο νέος τύπος ανθρώπου που αδιαφορεί για τα πάντα, θέτει σε κίνδυνο τη δημοκρατία. Η δημοκρατία απαιτεί από μας. Να γνωρίζουμε, να μαθαίνουμε, να εμπλεκόμαστε, να ψηφίζουμε. Να κατανοούμε που βρίσκεται, πώς λειτουργεί και πού πάει ο κόσμος μας. 

Αν βάλουμε τα 3 δάχτυλα στο μέτωπο θα δούμε ότι ο μόνος υπεύθυνος για τη σημερινή κρίση είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Πριν βάλουμε τα 3 δάχτυλα στο μέτωπο έχουμε βάλει τα 2 δάχτυλα στα μάτια μας.
Δεν βλέπουμε. Δεν θέλουμε να δούμε.

Κείμενα και κειμενογλωσσία

Προσφάτως έμαθα ότι υπάρχει κλάδος στην Επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη της διάρθρωσης και σύνταξης κειμένων. Λέγεται Κειμενογλωσσία.

Πράγματι διαφόρων ειδών κείμενα κυκλοφορούν, παρακείμενα ή επικείμενα, και προσωπικά θα ήθελα να προσφέρω τον οβολό μου στα παιδιά της Κειμενογλωσσίας από τη μικρή εμπειρία των 30 χρόνων γραφής και ανάγνωσης.

Ας αρχίσουμε...

Κειμενοφάσουλο:
Κείμενο μικρό σα φασόλι. Σαν αυτό που μόλις διαβάσατε.

Κειμενοφάσκελο:
Έχει πάντα ορθογραφικά, αυτό όμως είναι το λιγότερο... είναι απαράδεκτο το κείμενο αυτό. Υπάρχουν 2 ειδών κειμενοφάσκελα. Και τα δύο τελειώνουν με ένα φάσκελο. Όχι του κειμένου, του αναγνώστη. Όχι προς το κείμενο, προς αυτόν που το έγραψε. 

Κειμενοφασκόμηλο:
Ακολουθεί πολλές φορές ένα κειμενοφάσκελο. Το κειμενοφασκόμηλο είναι το κείμενο που γράφει ο συγγραφέας αφού έχει φάει το φάσκελο του κειμενοφάσκελου. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας το κειμενοφασκόμηλο νιώθει τρομερή έκπληξη! Το κείμενο αυτό είναι καταπληκτικό! Του είναι αδύνατον να πιστέψει ότι το έχει γράψει ο ίδιος συγγραφέας που έγραψε το κειμενοφάσκελο. Η έκπληξη γίνεται αμφιβολία "τον παρεξήγησα τον άνθρωπο". Η αμφιβολία γίνεται ανακούφιση, ικανοποίηση και ηρεμία σαν, μόλις, ο αναγνώστης να έχει πιει φασκόμηλο.

Κειμενοφέτα:
Επίσης μικρό κείμενο, πολύ μεγαλύτερο από το κειμενοφάσουλο βέβαια. Οι κειμενοφέτες είναι πολύ τίμια και πρακτικά κείμενα. Όπως συμβαίνει με τις φέτες του καρπουζιού που τρώγοντας μία ξέρεις τι γεύση έχει όλο το καρπούζι, έτσι και οι κειμενοφέτες είναι μικρά περιεκτικά κείμενα που σε μερικές αράδες περικλείεται το νόημα ολόκληρου βιβλίου.

Κειμενοφερετζές.
Συνήθως το editorial του εκδότη κι αν όχι, το τελευταίο κείμενο που περιμένει το τυπογραφείο για να κλείσει το κασέ μιας εφημερίδας ή ενός περιοδικού και να πάει για τύπωμα π.χ.: "όλα τα 'χει η ATHENS VOICE, ο κειμενοφερετζές τής λείπει".

Κειμενοφέρειπείν:
Παρενθετικά, τρομολαγνικά, καταστροφολογικά, απαράδεκτου περιεχομένου κείμενα, συνήθως γραμμένα από το χέρι του Θεού. Περιγράφουν το τέλος του κόσμου με περίσια μαεστρία (ε, θεός είναι αυτός... ξέρει να γράφει), μας κάνουν τα σκεφτόμαστε τι ψυχή θα παραδώσουμε, ότι πρέπει να μετανοήσουμε κ.λπ. Τρανά και άκρως δημοφιλή παραδείγματα τέτοιων κειμένων είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι προφητείες του Νοστράδαμου, το Πόπολ Βουχ των Μάγια Κιτσ και άλλα τέτοια φερειπείν που θα γίνουν στο μέλλον φερειπείν

Kειμενοφιρουλίφιρουλά:
Ένα κείμενο με πολλά, πάρα πολλά όμως, επίθετα.

Κειμενοφενταγίν:
Επαναστατικό κείμενο γραμμένο στην αραβική γλώσσα.

Κειμενοφάλτσο:
"Στο παρελθόν υπήρχαν πολύ περισσότερα κειμενοφάλτσα" είχε παρατηρήσει πολύ εύστοχα ο Ανδρέας Παπανδρέου (μεγάλη η χάρη του)το 1985 στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Κειμενογλωσσίας (ΙΣΚ). Το κειμενοφάλτσο είναι ένα λάθος τονισμένο κείμενο. Φαντάζεστε λοιπόν τι γινόταν από κειμενοφάλτσα στο παρελθόν με όλες αυτές τις ψιλές, τις δασείες, τις περισπωμένες. Ευτυχώς, τώρα πλέον δεν υφίσταται πλέον ο ορισμός κειμενοφάλτσο, αν και χρησιμοποιείται χάριν ενός παιδικού ρομαντισμού για τα άτονα κείμενα.

Κειμενοφάτνη:
Χάρη σε αυτό το κείμενο θα γεννηθούν πολλά άλλα κείμενα. Σπάνιο είδος.  

Κειμενοφώς:
Ο ηθοποιός δεν είναι φως. Το κείμενο που του έγραψαν να πει είναι φως, το λεγόμενο κειμενοφώς.



14 Μαΐ 2009

Party

Kαραόκε party στη νοηματική γλώσσα με κομμάτια instrumental.
Όσοι προλάβουν.

Ό,τι δεν κάνει η Coca Cola...

...το κάνει το Ζαγόρι. Από τις λίγες περιπτώσεις που μια ελληνική εταιρεία, με έλληνα ιδοκτήτη σε κάνει να νιώθεις περήφανος που είσαι έλληνας. Μπράβο στον κύριο "Ζαγόρι", όχι τόσο για την πρώτη ενέργεια που όλοι θεώρησαν ότι είναι μια καλή-και-τελευταία-κίνηση, όσο για τη συνέχειά της. Δείχνει συνέπεια κι αυτό είναι μεγάλο πράγμα.

Ένα μεγαλύτερο μπράβο στου δημιουργούς της διαφήμισης που κατάφεραν να μας συγκινήσουν τόσο. Εξαιρετική ιδέα και πολύ καλή εκτέλεση.

Creative Director - Μιχάλης Καραμπάτσος - Δημήτρης Αλεξίου
Copywriter - Δημήτρης Αλεξίου
Art Director - Χαρά Βιδοπούλου
Production - Le Spot Production/Play Studios
Music Composition - Μαριέττα Φαφούτη

http://www.youtube.com/watch?v=YipQCUIpCtA


Υ.Γ.: Στέκομαι λίγο στην εκτέλεση. Τους Play Studios δεν τους ξέρω.
Τα παιδιά έκαναν πολύ καλή δουλειά πράγμα που μας χαροποιεί ιδιαίτερα, γιατί υπάρχουν δημιουργικοί που θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό και δεν υπάρχουν δημιουργοί. Εδώ να αναφέρω και κάποια άλλα παιδιά, τους ΝΟ ΜΙΝΤ. Φερέλπιδες νέους που την ψώνισαν νωρίς και έπαψαν να φέρονται επαγγελματικά. Λυπηρό. Ξανά μπράβο στους Play.

12 Μαΐ 2009

Τρομερο άρθρο του Ξηρού.

Σύμφωνα με το Με.Λ.Α. (Μέγα Λεξικό Αρχαιολάγνων, εκδόσεις Λιακόπουλος – Άδωνις Γεωργιάδης) τόμος λδ´, σελίδα φμβ´: «Ελ εκαλούντο οι πρόγονοι των Ελλήνων, όπως ακριβώς Ολ οι πρόγονοι των Ολλανδών, εξ Ολύνθου ορμώμενοι φυσικά, και Αλ οι πρόγονοι των πολιτικών - μεγαλοδημοσιογράφων - δικαστικών - αρχιερέων - ακαδημαϊκών κ.λ.π., εκ του αλητήριος φυσικά!

Ελ-λάδαν ονομαζόταν από τα πανάρχαια χρόνια η χώρα μας, λέξη που προέρχεται προφανώς από το πρόθεμα ελ (βλέπε ανωτέρω) και την δωρικήν λέξιν λάδαν -ιωνικά λάδιν- το γνωστό σε όλους ελαιόλαδον, που πρώτοι όλων οι ένδοξοι πρόγονοί μας εδίδαξαν εις όλον τον κόσμο τόσον τον τρόπο παρασκευής του, όσον και τας ποικίλας χρήσεις του. Υπάρχει και ετέρα εκδοχή, βεβαίως, ότι αρχικώς η χώρα εκαλείτο Ελαιολάς από το Έλαιον και λας = λίθος, ένεκα του βραχώδους κατά μέγα μέρος εδάφους της, και η λέξις υποστάσα αφομοίωσιν κατέληξε Ελλάς. Όποια όμως ετυμολογικήν ερμηνείαν και αν ακολουθήσωμεν, κυρίαρχο στοιχείο της ονομασίας της ένδοξης πατρίδος μας παραμένει το έλαιον.

Εκτός λοιπόν από τας ποικίλας επιστήμας και τέχνας που εφηύραν οι σοφοί πρόγονοί μας, όπως θέατρον, γλυπτικήν, δημιουργικήν λογιστικήν, αστροφυσικήν, κβαντομηχανικήν κ.λ.π. (ιδέ Με.Λ.Α. νε´ τόμον -συνίσταται η προσεχτική χρήση του αλλιώς κινδυνεύετε από «Πλευρίτιδα») εδίδαξαν τους αμαθείς βαρβάρους και την ευγενή τέχνη και επιστήμη της πολιτικής, ήτις απαρτίζεται από τα ακόλουθα 4 βασικά κεφάλαια.

Α) την δημαγωγίαν, ήτοι την δι’ επιστημονικού τρόπου εξαπάτησιν και χειραγώγησιν του λαού.

Β) την τέχνη της ελαιουργίας, κοινώς λάδωμα (τουρκιστί ρουσφέτιον) προς ταχείαν αποκατάστασιν υμετέρων βενέτων, πρασίνων κ.λπ.

Γ) την διαρπαγήν ή λεηλασίαν απάντων των περιουσιακών στοιχείων του λαού και της χώρας, ει δυνατόν και των γειτονικών και

Δ) την βάπτισιν και μετονομασίαν των τριών ανωτέρων τεχνών εις υψηλά ιδανικά-ιδεώδη κ.λ.π., την μέχρι του νυν, δηλαδή, αποκαλούμενην τέχνην του κουκουλώματος. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε ότι η Δημοκρατία φέρει επί της κεφαλής της φρυγικόν σκούφον (κουκούλα).

Υπάρχουν πλείστα όσα ιστορικώς τεκμηριωμένα παραδείγματα για το πώς θεμελιώθηκε η μεγάλη αυτή επιστήμη της πολιτικής από τους ένδοξους προγόνους μας, όπως του μέγιστου δημοκράτη Περικλέους, που έβαλε στο χέρι ολόκληρο το ταμείο του κοινού των Αθηναίων, της Αθηναϊκής Συμμαχίας δηλαδή, ή πώς κατέκλεβαν τα υλικά οι εργολάβοι που έχτισαν τα Μακρά Τείχη κ.α. (Χρυσούς Αιών). Κυκλοφορούν μάλιστα και κάποιες κακόβουλες προφανώς ιστορίες, ότι τάχατες ο μέγας αυτός οραματιστής δεν απέθανε από επιδημίαν τύφου αλλά από τον ιό της κλεψιέλας. Έτσι, λοιπόν, και οι σημερινοί πολιτικοί, ως άξιοι συνεχιστές ενδόξων προγόνων έφεραν την ευγενική και προσοδοφόρα αυτή τέχνη σε δυσθεώρατα ύψη, έχοντας μάλιστα ικανότατους και προθύμους αρωγούς – με το αζημίωτο – τόσο εις την ελαιουργίαν, όσο και εις την δια της κουκουλοφορίας εξιδανίκευση των εντιμότατων δικαστικών, των μεγαλοδημοσιογράφων και της λοιπής «πνευματικής» ηγεσίας του τόπου. Και οι τέσσερις εξουσίες, Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική και Τύπος, κατά σύμπτωση κολυμπάνε στο χρήμα –και στο λάδι- όλες μαζί, σε ένα απίστευτο κουβάρι διαπλοκής, αλληλοεκβιασμών, διαφθοράς και διαρπαγής, αλλά και σε απόλυτη σύμπνοια όταν πρόκειται να κουκουλώσουν τις βρωμιές τους ή να παραπληροφορήσουν και να εξαπατήσουν το λαό.

Μας πληροφορεί, λοιπόν, η «συμμορία των τεσσάρων» ότι:
- Υπάρχει σκάνδαλο ομολόγων, αφού έσπευσαν να επιστρέψουν τα κλεμμένα και να παραιτήσουν (δις) τον υπουργό, αλλά δεν το διέπραξε κανείς! Εκτός αν δικάστηκε κάποιος και δεν το μάθαμε.

- Υπάρχει αντικείμενο εκβιασμού στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου, υπάρχει και κομιστής που τα άρπαξε χοντρά, δεν υπάρχει όμως ούτε εδώ ένοχος, προφανώς λοιπόν ο πρωτεργάτης του σκανδάλου και κολλητός του Καραμανλή να σαλτάρισε από τον 4ο από χόμπυ.

- Υπάρχει το σκάνδαλο-οδοστρωτήρας του Βατοπεδίου, αφού όχι μόνο διαπράχθησαν κακουργήματα (κατά Σανιδά), αλλά έσπευσαν να πάρουν πίσω τη Βιστωνίδα -και πάλι δεν υπάρχουν ένοχοι. Ακόμα και όταν παραιτήθηκαν δύο δικαστές για να φτάσει ο φάκελος στη Βουλή, μάθαμε ότι οι υπουργοί παραπλανήθηκαν, οι διοικητικοί είναι αναρμόδιοι, ο Εφραίμ άθικτος (ούτε ο Πατριάρχης τόλμησε να τον αγγίξει), άρα και αυτό το σκάνδαλο δεν διαπράχθηκε από κανέναν. Το γεγονός, όμως, που έδειξε για άλλη μια φορά το απύθμενο θράσος των πολιτικών, αλλά και την απέραντη περιφρόνηση που τρέφουν για το λαό, που τον θεωρούν τουλάχιστον ηλίθιο, είναι η εμετική παράσταση που έδωσε ο Καραμάν-Αλής στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. τον Δεκέμβριο του 2008. Ενώ επί τρεις μήνες καθημερινά το πρώτο θέμα όλων των εφημερίδων και καναλιών ήταν το Βατοπέδιο, βγήκε με θράσος χιλίων ηγουμένων και δήλωσε ότι δεν το είχε πάρει είδηση και δεν τον ενημέρωσε κανείς. Προφανώς ήταν απασχολημένος με την προετοιμασία του λόγου, που εκφώνησε στην ημερίδα κατά της διαφθοράς που οργάνωσε η επιτροπή διαφάνειας.Υπουργοί παραπλανηθέντες λοιπόν (από ποιόν άραγε;), πρωθυπουργός ανενημέρωτος, που και μόνο γι αυτό θα έπρεπε να παραιτηθούν ως απελπιστικά ηλίθιοι και ανίκανοι, αν προς στιγμήν φυσικά κάναμε πως χάφτουμε αυτό το χοντροκομμένο παραμύθι.

Και από κάτω ο συφερτός της κοινοβουλευτικής ομάδας να χειροκροτά τον κατά δήλωσή του ηλίθιο πρωθυπουργό. Αυτοί φυσικά είχανε κάθε λόγο να χειροκροτάνε αυτόν που «κάλυψε» τις λοβιτούρες και τις λαμογιές τους. Οι δε άρχοντες των καναλιών, οι ακούραστοι αυτοί χαμαιλέοντες των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) να δηλώνουν ανερυθρίαστα σε όλους τους τόνους τη γενναία πράξη του Καραμανλή, να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες. Τίνος άραγε, αφού δεν υπάρχει ούτε σκάνδαλο, ούτε ευθύνες πολιτικών -παραπλανηθέντων και μη; Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε και τη συνενοχή της «αντιπολίτευσης» στη συγκάλυψη. Όταν για παράδειγμα έγινε η πρωτοφανής για τα κοινοβουλευτικά χρονικά αποχώρηση της «πλειοψηφίας» (δια το φόβο των Ιουδαίων, όπως Ντόρα, Αβραμόπουλος κ.λπ.), που στην ουσία αποτελεί όχι μόνο καραμπινάτη ομολογία ενοχής και συγκάλυψης, αλλά και συνταγματική εκτροπή, δεν θα έπρεπε σύσσωμη η αντιπολίτευση να παύσει να συμμετέχει σ’ αυτό το κοινοβούλιο – θέατρο, αρνούμενη πλέον να τους νομιμοποιήσει;

Αλλά εδώ ισχύει απ’ ό,τι φαίνεται το «φωνάζει ο κλέφτης για ν’ ακούσει ο... άλλος κλέφτης». Και αφού συμφωνούν και οι 300 της Βουλής ότι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι στην ουσία νόμος «περί ταχείας απαλλαγής» ή αν θέλετε στην ουσία «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», τότε γιατί απλούστατα δεν ψηφίζουν ομόφωνα να αλλάξει αυτή η αθλιότητα και να αντιμετωπίζονται όπως και οι κανονικοί άνθρωποι; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!

Φυσικά, για τον λαό είναι κοινός τόπος ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται όλα αυτά τα τεράστια σκάνδαλα χωρίς την άμεση συμμετοχή της ανώτατης πολιτικής «ηγεσίας», ούτε του διαφεύγει η «σύμπτωση», πως όλα τα σκάνδαλα ακουμπάνε και την αυλή του «καταλληλότερου». Ούτε πίστεψε ποτέ κανείς πως όλες αυτές οι χοντροκομμένες προσπάθειες συγκάλυψης γίνονται χωρίς τη συναίνεση – σύμπραξη όλων των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, της δικαστικής εξουσίας και των ΜΜΕ. Ο λαός, φυσικά, ούτε στο ελάχιστο δεν χάφτει όλα αυτά τα παραμύθια και όλες οι προσπάθειές τους να κουκουλώσουν τις βρωμιές τους θα πέσουν στο κενό. Γιατί πλέον έχουμε όχι απλά την υπόνοια, αλλά τη βεβαιότητα, ότι οι πολιτικοί τα πιάνουν χοντρά και δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εγκληματική συμμορία (συμμορία των τεσσάρων).

Έτσι, σήμερα πλέον είναι παραπάνω από φανερό ότι η πολιτική είναι ένα άριστο όχημα πλουτισμού και πιστεύω πως οι πολιτικοί μας, είτε είναι με μπλε, είτε με πράσινους κόκκους, θα έπρεπε να έχουν το ίδιο όνομα με τον δήμαρχο Κοζάνης (συγνώμη κ. Δήμαρχε): Πάρης Κουκουλόπουλος ή ακριβέστερα Πάρεις – Κουκουλόπουλος. Να μην παραλείψω, φυσικά, να αναφέρω πως ούτε στην εποχή του ΠΑΣΟΚ εγίνοντο σκάνδαλα, αφού ούτε τότε δικάστηκε κανείς (εξαιρείται ένας, που ήταν ο Πέτσος της υπόθεσης), ούτε η Ν.Δ. κατόρθωσε να ανακαλύψει κάποιους ενόχους, π.χ. για τη λεηλασία του χρηματιστηρίου, και να τους δικάσει. Άλλωστε, μη λησμονούμε ότι η Ν.Δ. εξελέγη με τη σημαία της πάταξης της διαφθοράς και την εφαρμόζει, όπως είδαμε στο ακέραιον.

Και παραλείποντας το μέγα σκάνδαλο της ΖΙΜΕΝΣ [αναγραμματισμός του ΜΙΖΕΝ’Σ (πολλές! πληθυντικός αριθμός), που είναι στην Γερμανικήν το λάδωμα] και που λόγω μεγέθους θα ασχοληθούμε σε ξεχωριστό σημείωμα, φθάνουμε στον Παυλίδη.

Καταρχήν θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε άλλη μια παγκόσμια πρώτη της Ελ-λάδας, που ενώ έχουμε (έχουν για την ακρίβεια) τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του κόσμου, οι εφοπληστές κατάφεραν να επιδοτούνται από το κράτος! Όπως λοιπόν και στα προηγούμενα μη σκάνδαλα, έτσι και σ´αυτό του Παυλίδη, δεν υπάρχει ένοχος, σύμφωνα με το επίσημο πόρισμα της «προανακριτικής» της Βουλής και μάλιστα τα παραμύθια που μας φλόμωσε ο αλητήριος Παυλίδης, τις αρπαχτές μερικών ψωροεκατομμυρίων, καθώς και τη διατήρηση του συνεργάτη – κομιστή, τα χαρακτηρίζουν ολίσθημα!!!

Και σπεύδουν οι πρωταθλητές της εξαπάτησης και της συγκάλυψης, οι γυμνοσάλιαγκες των ΜΜΕ να μας πληροφορήσουν ότι «πράγματι, τι να κάνουμε, δεν προέκυψε κανένα στοιχείο» και πως «οι βουλευτές θα ψηφίσουν μεν κατά συνείδηση, αλλά δεν πρέπει να ρίξουν και την Κυβέρνηση με την ισχνή πλειοψηφία των 151 και καλώς απαλλάχθηκε γιατί δεν μπορεί η κυβέρνηση να στηρίζεται σε ένα κλέφτη. Συμφωνώ. Σε πολλούς φυσικά μπορεί.

Αλήθεια γιατί δεν τον διαγράφουν και να τον προσλάβουν (την ίδια μέρα) ως σύμβουλο; Ή αφού δεν είναι ένοχος γιατί άραγε όλοι εν χορώ του ζητάνε να παραιτηθεί; ναν ολισθήσαντα, να θυμίσω μερικούς μόνο από τους νυν βουλευτές που έχουν ξεφωνηθεί για λοβιτούρες, σκάνδαλα, αρπαγές, λεηλασίες, ακαριαίους αποχαρακτηρισμούς και λοιπές, θεάρεστες πράξεις, που όμως κατά την συμμορία των τεσσάρων (κυβέρνηση – βουλή – δικαστές – τύπος) δεν είναι φυσικά ένοχοι, αφού δεν προέκυψαν άλλα στοιχεία πέραν του ολισθήματος. Με τόσο λάδι τι περίμεναν; Θυμίζω ολισθήματα 1)Μαντούβαλου 2)Αλογοσκούφη 3) Δούκα 4)Μπέζα 5)Μπασιάκου 6)Κοντού 7)Κουκοδήμου 8)Γεροντόπουλου 9)Βουλγαράκη 10) Τσιτουρίδη 11) Κυριάκου Μητσοτάκη (κατά μάνα κατά κύρη) 12) Ρουσόπουλου 13) Μαγγίνα 14) Λιάπη 15) Παυλίδη. Αυτή δεν είναι Κυβέρνηση, είναι ο Καραμάν-Αλή-Μπαμπάς και οι σαράντα (τουλάχιστον) κλέφτες.

Y.Γ :Τώρα που απαλλάχτηκε, θα τα κρατήσει άραγε τα λεφτά;

1-5-2009 Χριστόδουλος Ξηρός Φυλακές Κορυδαλλού Ειδική Πτέρυγα απομόνωσης.

7 Μαΐ 2009

Σφαγή

"Κανένας κίνδυνος από τα χοιρινά" διαβεβαιώνει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Σωτήρης Χατζηγάκης ανεπηρέαστος από τα ατελείωτα σκάνδαλα των Βουλγαράκηδων, των Ρουσόπουλων, των Παυλίδηδων και των λοιπών χοιρινών της κυβέρνησης.

"Μέχρι σήμερα δεν είχαμε κανένα, μα κανένα κρούσμα που αφορά στα ντόπια χοιρινά." επιμένει ο υπουργός. "Νομίζω ότι άφοβα θα μπορούν οι Έλληνες καταναλωτές να εκλέξουν ξανά στις επικείμενες ευρωεκλογές τα ωραία, τα φρέσκα, τα κατάλληλα χοιρινά κρέατα που παράγονται στην Ελλάδα προκειμένου να τα εξάγουμε και να ωφεληθούν από αυτά και οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας".

Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τον υγειονομικό κτηνιατρικό έλεγχο, κανένα ζώο που εμφανίζει συμπτώματα οποιασδήποτε νόσου δε φτάνει στο στάδιο της σφαγής και μάλλον γι' αυτό τον λόγο την έχουν γλυτώσει όλοι αυτοί.

Είναι ξεκάθαρο: πρέπει να γίνει σφαγή.

5 Μαΐ 2009

Ψωμί




Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πεινασμένος φωτογράφος, καρβέλια ονειρεύεται (ναι, δεν είναι βράχος αυτό πίσω είναι ένα καρβέλι ψωμί. Όλα τα στοιχεία στη φωτογραφία είναι τρόφιμα)...

ή ότι δεν είναι τυχαίο που -μεσούσης της κρίσης- άρχισαν να κυκλοφορούν τέτοιες φωτογραφίες...

ή ότι είναι μια νόστιμη φωτογραφία κι ένα σωρό άλλες βλακείες άλλες πιο πετυχημένες άλλες όχι.

Το θέμα είναι ότι πράγματι η φωτογραφία είναι απίστευτη.
Αξίζουν συγχαρητήρια στο φωτογράφο και την ομάδα του, ειδικά στον food stylist!

Το έβγαλαν το ψωμί τους.