30 Νοε 2010

Όνομα ή Επώνυμο;

Συνέντευξη της αγαπημένης μου Μπόρας είχε ο καταξιωμένος Παπαχελάς στους Νέους Φακέλλους του. Μ'αρέσει αυτός ο τύπος. Είναι δημοσιογράφος με τα όλα του, στριμώχνει τον αντίπαλο -ναι, αντίπαλο- κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να μην ακούσει μία από τα ίδια. Σέβεται τους θεατές του, σέβεται τον εαυτό του. Μάλλον είναι δεξιός, νεοφιλελεύθερος, αλλά πάλι... κανείς δεν είναι τέλειος.

Η Μπόρα ήταν συμπαθής. Έκανε κι ένα σαρδάμ που θα συζητηθεί πολύ -εκεί που ήθελε να πει "Δημοκρατική Συμμαχία" και είπε "Νέα Δημοκρατία". Ποιος την γλυτώνει από τον Λαζόπουλο.

Όταν βλέπεις την Μπόρα αναπόφευκτα το μυαλό σου πάει στους γόνους και την περίφημη "οικογενειοκρατία". Ένα ζήτημα που φυσικά το έθιξε και ο πολύς Παπαχελάς και μάλιστα με τον πιο εύσχημο και ταυτόχρονα ωμό τρόπο.
"Οι Παπανδρέου έχουν το κόμμα τους" της είπε "οι Καραμανλήδες έχουν το δικό τους. Μήπως εσείς οι Μητσοτάκηδες ήσασταν τελικά ένα ξένο σώμα στη Νέα Δημοκρατία;". Πολύ ευστοχη παρατήρηση που έλαβε μια πολύ ωραία απάντηση από την Μπόρα η οποία είπε ότι Όντως ήταν και είναι πιο κεντρώα η Μητσοτακική παράταξη στη Νέα Δημοκρατία αλλά τελικά όποιος συμφιλίωσε την Λαϊκή Δεξιά με τον χώρο του κέντρου έγινε πρωθυπουργός με τη Νέα Δημοκρατία. Και πράγματι.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι μέσα σε 2 ερωταπαντήσεις σχεδιάστηκε ολόκληρος ο πολιτικός χάρτης της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια γιατί όντως σε αυτά τα τρία ονόματα στηρίζεται και έχει σχηματιστεί η πολιτική στη Ελλάδα.

Αυτή όμως δεν είναι η Ελλάδα του Περικλή αλλά η ελλάδα των κοτζαμπάσηδων.

Καταλαβαίνω πολύ καλά την άποψη μερικών ανθρώπων να πιστεύουν ότι ο γιατρός που έχει πατέρα γιατρό είναι καλύτερος γιατρός, ο δικηγόρος από οικογένεια δικηγόρων είναι πιο δικτυωμένος και φυσικά αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια -ειδικά όταν ολόκληρη η κοινωνία, οι θεσμοί, το κράτος στηρίζουν αυτή την άποψη. Αν αυτό το μοντέλο το τραβήξεις στα άκρα προκύπτουν κάστες και η κοινωνική οργάνωση που υπάρχει στην Ινδία κι αυτό το επισημαίνω γιατί πολλοί έχουν αναρωτηθεί πώς στον άνεμο προέκυψε μια τόσο φρικτή οργάνωση κοινωνίας. Ναι καταλαβαίνω πολύ καλά την άποψη αυτή που λέει ότι ο πολιτικός που προέρχεται από πολιτικό τζάκι έχει "αίσθηση ευθύνης" όπως τυο πέταξε και ο Παπαχελάς. Έχει αυτή την αίσθηση της συνέχειας και φυσικά έχει κι ένα "λυσάρι" που του κάνει τη ζωή πολύ πιο εύκολη.

Τι σχέση έχει όμως αυτή η κοινωνία με την κοινωνία που γέννησε τη Δημοκρατία, ένα σύστημα που έβαλε τον Σωκράτη να πιει κώνιο, που γύρισε την πλάτη στον Μιλτιάδη και τον Θεμιστοκλή. Όσο αχάριστη ή αδηφάγα κι αν έχει χαρακτηριστεί η στάση των Αθηναίων απέναντι σε αυτά τα μεγάλα ονόματα της Ιστορίας είναι η αποθέωση του Δήμου, είναι ενδεικτική του μεγαλείου που έχει η Δημοκρατία ως πολίτευμα. Ένα πολίτευμα που εκ πρώτης έμοιαζε με θηρίο που έτρωγε τα παιδιά του, ήταν αυτό όμως που γέννησε τον Περικλή και τον αιώνα του. Ο Περικλής δεν ήταν απλά ένας μεγάλος άνδρας, ήταν το γέννημα της Δημοκρατίας, το γέννημα του ελεύθερου πνεύματος των Ελλήνων που διαρκώς αναζητούσαν το νέο, το καινούργιο, που δεν αναγνώριζαν κανένα ως αυθεντία, που δεν δέχτηκαν την τυραννία.

Οι Έλληνες του 444 π.χ. ενδιαφέρονταν για δύο πράγματα κυρίως: την αλήθεια και την ομορφιά.
Για αυτό ανακάλυψαν τη δημοκρατία. Ηταν το πολίτευμα που εξυπηρετούσε τους σκοπούς τους. Είχαν δημιουργήσει μια κοινωνία στην οποία οι πολίτες είχαν όνομα και λόγο.

Οι Έλληνες του 2010 έχουν πάψει να ενδιαφέρονται για την αλήθεια εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια και η ομορφιά έχει πνιγεί από τσιμέντο, φωτιά, αυθαιρεσίες και λιβάνι, μια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από τις οικογένειες για να τις εξυπηρετεί. Έχουμε συναινέσει στη δημιουργία μιας κοινωνίας που για να έχεις λόγο πρέπει να έχεις επώνυμο.