House of Cards: άλλο ένα πρόσωπο του filtering

Όποιος έχει παρακολουθήσει το "House of Cards" του online τηλεοπτικού δικτύου Netflix είναι δύσκολο να μην αισθανθει ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από ακόμα μια σειρά. Για την ακρίβεια, πρόκειται για την πιο τολμηρή κίνηση στην 15 χρονη ιστορία του καναλιού και η οποία, όπως όλα δείχνουν, αλλάζει αρκετά τους συσχετισμούς στο μέσο.

Πριν δούμε πιο λεπτομερώς την περίπτωση "House of Cards" ας ρίξουμε μια ματιά στο NetFlix.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο τηλεοπτικό δίκτυο στο Internet. Οι αριθμοί μιλάνε: περισσότερα από 33 εκατομμύρια μέλη σε 40 χώρες, 1 δισεκατομμύριο ώρες τηλεοπτικών εκπομπών και ταινιών ανά μήνα. Με χρέωση ανά μήνα, τα μέλη του Netflix μπορούν να παρακολουθήσουν όσο θέλουν, οποιαδήποτε στιγμή, οπουδήποτε. Οι εκπομπές παίζουν με το πάτημα του play, σταματάνε με την παύση και συνεχίζουν όποια στιγμή θέλει ο θεατής, και όλα αυτά χωρίς διαφημίσεις ή δεσμεύσεις. Με άλλα λόγια τηλεόραση on-demand.

Στην περίπτωση του "House of Cards", το ΝetFlix έκανε μια επένδυση 100 εκατομμυριων για την παραγωγή 13 επεισοδίων ενός πολιτικού θρίλερ με παραγωγούς τους Kevin Spacey, David Fincher και Beau Willimon. Ο Kevin Spacey είναι και ο πρωταγωνιστής της σειράς στο ρόλο του Frank Underwood, ενός αριβίστα πολιτικού. Ομολογουμένως η σειρά έχει ένα καταπληκτικό σενάριο, εκπληκτική σκηνοθεσία με τον Kevin Spacey να λέει τις σκέψεις του στον θεατή και ένα εντυπωσιακό cast με την Robin Wright στον πρώτο γυναικείο ρόλο. Τις πραγματικές καινοτομίες της σειράς όμως, δεν τις βλέπουμε στην οθόνη.

 

Είναι η πρώτη σειρά που παρακάμπτει εντελώς τη συνήθη οδό με την οποία βλέπουμε σειρές, δηλαδή το τηλεοπτικό κατεστημένο, βλέπε τηλεοπτικά δίκτυα. Είναι η πρώτη σειρά που βγάζει στο διαδίκτυο μια ολόκληρη σαιζόν 13 επεισοδίων μέσα σε μια μέρα. Και τέλος, είναι η πρώτη σειρά η οποία σχεδιάστηκε από το σενάριο, το casting και την σκηνοθεσία με τη βοήθεια αλγοριθμικών δεδομένων (filtering).

Αρκετές πρωτιές για την πρώτη σειρά του δικτύου, δε νομίζετε;

Ας δούμε τι σημαίνουν.

Πολύς λόγος έχει γίνει για την απόφαση του NetFlix να ανεβάσει online όλη τη σαιζόν, με τη μία. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι τρομερό. Κανείς δεν θέλει πλέον να στήνεται στην τηλεόραση για να παρακολουθήσει το καινούργιο επεισόδιο. Οι θεατές θέλουν να βλέπουν τις αγαπημένες τους εκπομπές όποτε αυτοί μπορούν, σύμφωνα με το δικό τους πρόγραμμα. Έχω συναδέλφους που δεν ξεκινούν να βλέπουν μια σειρά πριν ολοκληρωθεί, γιατί, απλά, δεν θέλουν να περιμένουν πότε θα βγει το επόμενο επεισόδιο. Το NetFlix ήρθε και απάντησε σε μια αληθινή ανάγκη. Και ήταν το πρώτο που το έκανε. Και βέβαια από αυτό φαίνεται ότι, στο μέλλον, είναι αναπόφευκτο οι on-demand εκπομπές να επισκιάσουν τις εβδομαδιαία προγραμματισμένες μεταδόσεις.

Η μεγαλύτερη καινοτομία όμως του NetFlix βρίσκεται σε αρκετά άρθρα σχετικά με τους λόγους για τους οποίους το NetFlix αποφάσισε να επενδύσει στο συγκεκριμένο casting, στους συγκεκριμένους παραγωγούς και στο συγκεκριμένο σενάριο -και όχι σε ένα σενάριο π.χ. για zombie. Όπως γράφεται, επέλεξε το "House of Cards" με βάση τις συνήθειες των 33 εκατομυρίων τηλεθεατών που έχει, μέσω των οποίων γνώριζε πόσοι παρακολουθούν ταινίες με τον Kevin Spacey, πόσο αρέσει ο σκηνοθέτης David Fincher και, μέσω ενός συστήματος tagging και recommentation, πόσο αρέσουν τα πολιτικά θρίλερ. Με άλλα λόγια, το κανάλι ανέλυσε τα δεδομένα του και κατέληξε στο τι θα μπορούσε να γίνει το απόλυτο hit.

Στο άρθρο "Giving Viewers What They Want" του David Carr ο Jonathan Friedland, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας λέει: "Επειδή έχουμε μια άμεση σχέση με τους καταναλωτές, γνωρίζουμε αυτό θέλουν να παρακολουθήσουν και αυτό μας βοήθα να ξέρουμε πόσο μεγάλο θα είναι το ενδιαφέρον για μια συγκεκριμένη σειρά. Νοιώσαμε σίγουροι ότι το "House of Cards" θα άρεσε στο κοινό."

Οι ευρύτερες συνέπειες είναι εμφανείς όσο ο Carr το αναλύει περισσότερο. Τα δεδομένα του NetFlix δείχνουν ότι οι συνήθειες των τηλεθεατών έχουν αλλαξει τουλάχιστον 10 φορές από την εποχή της ενοικίασης DVD έως την εποχή του web streaming. Οι εταιρείες όπως το NetFlix, το Google και το Amazon που συλλέγουν πληροφορίες για τις τηλεοπτικές μας συνήθειες, είναι λογικό να αρχίσουν να αναδεικνύονται ως οι βασικές δυνάμεις στην παραγωγή τηλεοπτικών προϊόντων, κι επιπλέον, να αρχίσουν να κατευθύνουν τις δημιουργικές επιλογές των σκηνοθετών και σεναριογράφων.

Άραγε πλησιάζει η μέρα που θα γράφονται σενάρια για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που θα προκύπτουν από τα νούμερα των εταιριών media streaming; Θα μπορούσαν οι αλγόριθμοι να δίνουν κατεύθυνση στους συγγραφείς για το σενάριο που πρέπει να γραφεί ώστε να προσελκύσει το φιλοθεάμον κοινό; 

Για το filtering έχω πει τη άποψή μου πριν ένα μήνα στο post Like&Share versus Filtering, και η περίπτωση του "House of Cards" έρχεται να την επιβεβαιώσει, παρά την επιτυχία της σειράς που, ομολογουμένως, την αξίζει και με το παραπάνω.

Η αλήθεια είναι ότι τα πραγματα δεν είναι τόσο δραματικά. Ναι μεν σε επίπεδο διαφήμισης ή ενημέρωσης, η βελτιστοποίηση της αναζήτησης που ξεκίνησε η Google έχει επηρεάσει το περιεχόμενο, όμως οι αλγόριθμοι δεν κυβερνάνε τον κόσμο. Δεδομένης της περίπτωσης που μόλις διαβάσατε όμως, είμαι σίγουρος ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε όλο και περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές που θα είναι σχεδιασμένες να μας αρέσουν. Άλλωστε το επιβεβαιώνουν τα δελτία τύπου: το Amazon έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα επενδύσει στην παραγωγή ταινιών και σειρών για να ανταγωνιστεί το NetFlix. Το ίδιο και η Microsoft. Τέλος, το NetFlix απέκτησε πρόσφατα τα δικαιώματα της σειράς Arrested Development.

Αυτό που μένει είναι να... δούμε.