Δυό λέξεις για τη σφαίρα.

Στη σφαίρα της φαντασίας θα έπρεπε να ανήκει αυτό που προκάλεσε μια σφαίρα. Ένας θάνατος και μια πολη κα(η)μένη.

Είναι απίθανα αυτά που συμβαίνουν!

1. Δύο άνθρωποι ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και έδρεψαν τους καρπούς του έρωτά τους: το παιδί τους. Το μεγάλωσαν, έφτασε 15 χρονών παλικαράκι και ξάφνου μια σφαίρα έκοψε το νήμα της ζωής του. Αυτός είναι πόνος που δεν τον αντέχεις. Πόσο μάλλον όταν η σφαίρα δεν προέρχεται από έναν εγκληματία αλλά από έναν υπάλληλο του Δημοσίου που δουλειά του είναι να μας υπηρετεί να προστατεύει αυτό το παιδί με τη ζωή του. Γι' αυτό τους πληρώνουμε τους πουστρογαμιόληδες, όλους αυτούς τους μπάσταρδους που λέγονται αστυνομικοί και είναι χειρότεροι κι από μαφιόζους. Για να μας προστατεύουν, να προστατευουν τις περιουσίες μας. Κι αυτοί σκοτώνουν τα παιδιά μας...

Ειδικός φρουρός λέει η επικαιρότητα. Ειδικός σε τι; Στο να σκοτώνει αθώα (έστω "θερμοκέφαλα") δεκαπεντάχρονα; Ο άνθρωπος αυτός, αυτός ο "ειδικός", πρέπει να τύχει "ειδικής" μεταχείρισης από την πολιτεία. Είτε να τον στείλει στην ηλεκτρική καρέκλα, είτε να σαπίσει στη φυλακή για όλη του τη ζωή και να μη χαρεί ποτέ τα δικά του παιδιά.

Επίσης:
Γιατί κανένα μέσο δεν τον κατονομάζει;
Γιατί δεν λένε ποιος είναι;

2. Τα επεισόδια στην Αθήνα είναι απαράδεκτα. Ποιοι είναι αυτοί; Αληθεύει ότι κρατάνε ασυρμάτους για να συνενοούνται και να συντονίζονται; Κάνουν πλιάτσικο. Κλέβουν. Καίνε τα περίπτερα και τα μικρομάγαζα. Κι όλα αυτά ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα. Αντιεξουσιαστές δεν μου φαίνεται να είναι. Ούτε φοιτητές. Άρα; Σίγουρα δεν "διαδηλώνουν" και σίγουρα ότι γίνεται δεν γίνεται για το αδικοχαμένο παιδί. Είναι ανήθικοι και χυδαίοι, αλήτες και κοινοί εγκληματίες, κλεφτρόνια και παλιάνθρωποι..

Εάν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν ας μην έσπαγαν τα ΙΧ και τα μικρομάγαζα του κοσμάκη... ας έπερναν τα όπλα και ας έκαναν ντου στα αστυνομικά τμήματα. Τότε μάλιστα.